Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 477]

122.
Ic quam noch ghister avont.

1.
Ic quam noch ghister avont
in eenen boomgaert ghegaen,
daer vant ic twee schoone ioncfroukens,
so seere bedroevet staen;
die eene was die liefste mijn,
die ander hadde doorschoten
dat ionghe herteken mijn.

2.
Ick boodt haer een minnelijcke groete,
ick sprac haer so minnelijck an;
mach si mi niet ghebueren,
so ben ick een alleyndich man.
Ic wensche des nijders tonghen leyt,
si hebben mi ghestolen
mijn ghenoechte, mijn vrolicheyt.

[p. 478]

 

3.

 

Dese nijders gaen hier achter straten,

 

si stroeyen haer fenijn;

 

mijn lief en wil ick niet laten,

 

ik wilder noch tavont bi zijn,

 

ic salse so minnelijc spreken.

 

Al heb ic een verloren,

 

een ander ic kiesen sal

1, 4. t.: bedruct. - 1, 5. t.: die een. - 2, 5. t.: ic waensche.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 94, bl. 141, str. 6-8, die tot een op zich zelf staand lied behooren. Zie het lied: ‘Ik ghinck noch ghister avont // so heymelyck eenen ganck’. - ‘Ic quam nog gister avont // voorwaer ic en liege u niet’, Antw. lb., nr. 199, bl. 306, heeft anderen strophenbouw.

Melodie.

Souterl. 1540 en uitg. van Clemens n.p., Ps. 27, ‘Tot u so sal ick, Heere’, - ‘nae de wise: ‘Ick ghinck noch ghister avont // soe heymelyck op een oort’, op bovenstaanden tekst gebracht. Böhme, Altd. Lb., nr. 269b, bl. 346 en Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort., II, nr. 742, bl. 544, 16^e-eeuwsche variante voor: ‘Ich stund an einem morgen’.