Brieven. Deel 6. 1 november 1935-30 juni 1937

3172. Aan G.O. Tissing: Tjitjoeroeg, 25 april 1937

Tjitjoeroeg, 25 April.

Beste Adé,

Dank voor toezending van de vulpen, maar ik ben werkelijk teleurgesteld dat ik nog steeds geen antwoord van je kreeg. Toen ik wegging, beloofde je me toch spoedig te zullen schrijven. Op een mooi epistel komt het niet aan; doe nu niet opnieuw als vroeger, daar ben je nu toch al te groot voor (en vooral als wd. administrateur)! Ik begrijp anders niet hoe ik je zwijgen moet opvatten, dat langzamerhand grievend wordt - of worden kàn.

Je hebt toch, hoop ik, mijn brief^1. niet gelezen als een stelletje verwijten? Als dat de bedoeling was had ik je niet geschreven, of heel anders. Ik heb juist bedoeld je een verklaring te geven van het niet heelemaal gelukte samenzijn, en van de fouten onzerzijds. Bep is ± een zieke;^* ga nu vooral niet denken dat zij eig. het land aan je heeft en dgl. dingen, die je al gauw denkt van vrouwen, want zij mag je erg graag. Heb jij soms het land aan haar gekregen? Dat zou iets anders zijn natuurlijk, maar dat zou ik toch onbillijk vinden, waar zij met koorts en influenza (?) van je is weggegaan, en dus physiek wel eenig excuus had voor haar lastigheid, dien laatsten dag (die ze trouwens zelf betreurt). In ieder geval is zooiets onder werkelijke vrienden toch een wissewas, en geen reden tot doodzwijgen.

Ik heb je verder verklaard hoe en waarom ik zoo overgevoelig ben. Ik ga ook nu nog geregeld naar Batavia en er lukt niets. Met Ritman (v/h Bat. Nwsbl.) is nu een soort arrangement gemaakt van dat

1. 3150.

* Ze is laatst onderzocht - zéér bloedarmoedig, heeft maar 60% roode bloedbolletjes.

[p. 431]

ik ‘schrijven mag wat ik wil’ - mits ‘neutraal’ en mits ‘niet te veel’.^* Dus alweer op z'n best zakgeld. En overal lafheid. Ik ben on-‘neutraal’ geboren en getogen, en dus, ofschoon ik politiek eenvoudig niet besta, toch ‘gevaarlijk’. Donderdag a.s. moet ik mij op een tuinfeest bij Groeneveldt vertoonen aan allerlei invloedrijke lieden, vanwege de relaties. Dat ik op deze manier, via de ‘society’ carrière zou maken, is te mal om los te loopen, of ik zou mezelf niet meer kennen. Ik doe het om Gr. plezier te doen, die zich zooveel moeite heeft gegeven, en om nieuwe kolonistensmoelen te zien (voor een later boek of zoo). Maar de voortdurende nutteloosheid van dit alles ontmoedigt mij dagelijks. Het beste is misschien nog: een jaar op Bali te gaan wonen, en dan maar weer naar Europa terug? Ik begin erover te denken.

Wij gaan van 1-25 Mei nu over Java (tempels en zoo) naar Bali. Dan hebben we dàt tenminste gehad, en we kunnen er nog ‘copie uit slaan’ ook. Vanaf 26 Mei moet Bep 3 weken op Bandoeng zijn voor een eindexamen-commissie; ik ga dan alleen hier zitten (met Alijntje!) en zal probeeren de reis in artikelen om te zetten.^2. Tenzij ik dan opeens naar ‘de baan’ geroepen werd. Maar ik geloof er al niet meer in.

Ziedaar, Dé. Schrijf omgaand een woord ter geruststelling, tenzij het je bedoeling is om verder niets met ons te maken te hebben; in dat laatste geval zal je natuurlijk stipt worden ‘gehoorzaamd’. Bedenk ook dat ik niet zeker kan zijn of niet je Ennesbé-luitenants mijn missives hebben opgevreten! Dus: schrijf, al was 't 3 woorden, vóór we met 1 Mei weggaan.

Hartelijke groeten van ons 2, je

Ed

Groeten aan Ira, als zij er nog is.

* Dit laatste vanwege de betaling!

2. Niet gebeurd. Zie 3212.