d'Enchuyser Ybocken
(1666)–Femme Gerbrantsz. Drieduym–
Auteursrechtvrij
[pagina 281]
| |
Stemme: Edel Artisten koen, &c.
Vryer.
DEn tijdt my nu ghebiet,
O Liefste! te verklaren,
Dit baert mijn hert verdriet,
't Is tijdt voor my te varen:
Dit doet my droevigh suchten,
Het scheyden is mijn pijn,
Dat ick met ongenuchten
Moet derven u aenschijn.
Vrijster.
2. Hoe langh is doch den tijt
Dat ghy mijn, Lief, sult varen?
Vryer.
Och! Kindt, ick weet dit niet,
| |
[pagina 282]
| |
Ick gis al van drie Iaren.
Vrijster.
Hoe sal dien tijdt om komen?
Vryer.
Al slapende mijn Hert.
Vryster.
Och! och! ick mach wel schromen,
Die Reys is mijn te verdt.
3. Och! wat bedroefde re'en,
Eylaes! ick mach wel suchten:
Mijn Lief waer wilt ghy he'en?
Wilt ghy dus van my vluchten?
Soo moet ick daegh'lijcks sterven
Wel hondert duysent doon,
Dat ick soo langh moet derven,
O Liefste! u persoon.
Vryer.
4. 't is my een grooten kruys
Dat ick u, Lief, sie treuren:
Om nu te blijven t'huys
En mach my niet gebeuren,
| |
[pagina 283]
| |
Ick moet noch eerst wat winnen;
Ey! stelt u droefheyt maet,
Om vrolijck te beginnen
Den Heyl'gen Echten-staet.
5. Al zijn wy, Lief, van een
Gescheyden met den lijven,
In 't hert sult ghy alleen
Altijdt de Liefste blijven:
Mijn hert stel ick te pande
By u, mijn hooghste lust;
Al ben ick uyt den Lande,
Ey! weest daer in gerust.
Vryster.
6. Hoe soud' ick zijn gherust,
En vredigh konnen leven?
Want nae een vreemde Kust
Gaet ghy u nu begeven:
Voor p'rijckelen moet ick duchten,
| |
[pagina 284]
| |
Zee-baren, winden fel,
En ongesonde luchten,
En qua menschen rebel.
Vryer.
7. Al zijn de p'rijckelen veel
Die my moghen beswaren,
Ick hoop (ghewenste deel)
De Heer sal my bewaren:
En ons te samen sparen,
't Is Lief, om ons ghewin,
Ey! laet nu droefheyt varen
Mijn lieve Engeltjen.
Vryster.
8. De Heer wel machtigh is
Om u, Lief, te behoeden,
Maer 't is voor my onwis,
Dit doet my quaedt vermoeden.
Vryer.
Ey Lief! wilt vast vertrouwen,
Verbeydt dit met gedult,
| |
[pagina 285]
| |
En wilt op hoope bouwen,
Den tijdt moet zijn vervult.
Vryster.
9. O! bitt're langhe tijt
Hoe sult ghy my verdrieten,
Ick kan in 't minste niet
Dan geen vermaeck genieten:
Mijn lichaem moet hier blijven,
Mijn hert gaet met u heen.
Och! ick kan niet verdrijven
Mijn droefheyt en geween.
Vryer.
10. Ey! sucht niet mijn Vriendin,
Mijn hert schijnt my te scheuren,
En moet met droeven sin
Het scheyden oock betreuren:
Wy sullen we'er vergaren
(Hoop ick) met groot geneucht,
En dan geluckigh paren,
| |
[pagina 286]
| |
Mijn Lief, mijn troost, mijn vreucht.
Vryster.
11. Den Hemel gun dit mijn:
Vryer.
Dit moeten wy verbeyden,
Adieu mijn Medicijn,
Den tijdt ghebiedt te scheyden.
Vryster.
Och! Moet dit, Lief, nu wesen?
Vryer.
Och! ja 't mijn rooder Mondt,
Adieu mijn uyt-gelesen,
Vryster.
De Heer spaer u gesondt.
Vryer.
12. Ick moet u lieve Mondt
Noch eens een kusjen geven,
U lieve Lipjens rondt
Schier aen de mijne kleven,
Mijn Lief, mijn troost, mijn leven,
Mijn hert inwendigh schreydt,
Met traentjes nat gedreven,
Om dat ick van u scheydt.
|
|