Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 1. Liederen met magische, religieuze en stichtelijke thematiek

[p. 207]

20
Sa vrienden blijft eens staan

Samenvatting

Een jonge man die lange tijd tevergeefs dong naar de hand van een mooie, welgestelde vrouw, verkoopt, om met haar te kunnen trouwen, zijn ziel aan de duivel. Na de bruiloft ontdekt de vrouw dat de man niet bidt, en hij vertelt haar de reden daarvan. Dankzij de hulp van een priester wordt de duivel gedwongen het contract ongedaan te maken.

Toelichting

Wij troffen dit lied slechts drie keer aan, en wel in de niet ver van elkaar liggende plaatsen Altweerterheide, Helden en Stramproy.

Lied
Sa vrienden blijft eens staan

De vloeiende, bijna geheel stapsgewijs verlopende melodie is beperkt van omvang. Het metrum is onregelmatig. In het lied is een structuur van vier ongeveer even lange regels te onderscheiden. Deze structuur is symmetrisch van vorm: A [a-b], A [a-b], B [c-d], B′ [c′-d′].

Opname 25 juni 1966

[p. 208]

Sa vrienden blijft eens staan
Wat ik u zal gaan verhalen
Wat er weer geschied
Op die Amsterdamse paden.
Op die Amsterdamse paden
Vrijden ene jongeling kloek
Met een schone jonge vrouwe,
Zij was rijk aan geld en goed.

Hij had haar zo lang gevrijd
Toch kon hij geen troost verwerven
Waarvoor hij treuren ging,
Ja treuren langs die bergen.
Wat kwam hem straks tevoren?
Een heer, hij sprak zeer blij:
Ach jongeling wilt niet treuren,
Luistert naar den raad van mij.

Wilt hier maar met uw bloed
In het wild een letter schrijven,
Dan zult ge ze metterspoed
Ze tot uwe huisvrouw krijgen.
Wat kan het mij genaken,
Mijne ziel die is voor jou,
Al moet zij eeuwig branden
Voor zulks een schone jonkvrouw.

Daar wierd een tijd bestemd,
Een tijd van dertig dagen
Zag men dat lieve paar
Ja trouwen met behagen.

[p. 209]

 

Maar de bruid zij stond verslagen

 

Als zij naar het bed wou gaan.

 

Ach jongeling, ik wou u eens vragen

 

Waarom bidt gij God niet aan?

Hij viel haar op het hart
En sprak: Gij schone jonkvrouwe,
't Was de duivel die mij had
Eer dat wij gingen trouwen.
Waarom zou ik God aanbidden,
Waarom zou ik dat doen?
Mijn ziel die is verloren,
Die eeuwig branden moet.

O, hebt gij u verdaan
In het bloeien van uw jaren?
Dan zal ik henen gaan
En ene priester halen.
Ja, ene priester halen
Of ene predikant
Die wegneemt al uw zonden
In de naam van Jezus' hand.

Zij liep de deure uit,
Bracht ene priester mede,
En het heilig sacrement
Met grote waardigheden.
Door gekerrem en geklagen
En door Heer Jezus' macht
Is den duivel weer gekomen,
Hij heeft het handschrift teruggebracht.

Sa jongelingen voor het laatst,
Als gij zit in zulk een ellenden,
Vertrouw toch gene heer,
Want hij komt om uwe ziel te erven.
Wilt toch zo licht niet schrijven,
Niet schrijven met uw bloed,
In het wild een letter schrijven,
Valt liever God te voet.

Cato Kirkels-Creemers, de zangeres van dit lied, werd in 1906 in

[p. 210]

Stramproy geboren. Haar vader, een timmerman, en haar moeder werden eveneens in Stramproy geboren. Mevrouw Kirkels was enkele jaren caféhoudster. Ze leerde haar liederen van haar ouders en van kennissen en cafébezoekers. Ze noteerde de teksten in enkele schriften.

Data en plaatsen van opname

25 06 1966	Stramproy
18 10 1974	Helden
20 04 1977	Altweerterheide

Vermeldingen/Literatuur

Bols 1897, 134-137.