Evangelische liederen

N^o. 812.

1.

WAt mint gy Groote Zielen-man?
Wat is 't dat U vernoegen kan?
Wat maakt U dog tot ons gezind?
En met den armen Mensch bevrindt?
U, wiens de majesteit, het koninkryk,
En zelfs wiens Naam alleen is wonderlyk.

2.

Het antwoord is hier kort en goed:
Dat men voor Hem zich buigen moet.
't Is hier: Ik liev' ô Zondaar, dy;
Zo slegt gy zyt, behaagt gy My.
Al ben ik machtig, heerlyk, ryk en groot,
Daar Gy zyt arm, ellendig, naakt en bloot.

3.

O hoe staat onze Geest verstomt!
Als deeze troost in 't herte komt;
Als wy, na dat wy Ons gekent,
En wat Gy zyt, groot zonder end,
Ons nogtans zien in uw Gemeenschap staan;
Wy zouden wel van buiging vast vergaan.

4.

All' onze moed en kracht, ô Heer,
Zinkt, zinkt voor uwen Schepter neer,

[p. 19]

 

Dien raaken wy met demoed aan.

 

Wat hebt gy niet aan ons gedaan?

 

En wat getuigt de wooning daar gy leeft?

 

Dat Gy wat groots voor weinig trouwe geeft.

5.

Wy weeten alle wie wy zyn,
En niemand is 'er, groot nog klein,
Die yetwes voor te brengen wist,
Uw Liefde waard, ô Jesu Christ.
En dog voelt menig, voormaals naakt en blind,
Uw 's Geestes vuur en zagten zalvings wind.

6.

Wy zien met diep verwond'ren an,
Wat uw genaade werken kan;
Hoe Gy ons onder uwen Volk',
Een dropje van uw heiër-wolk,
Meê voert, en trekt tot uwen Tempel in,
En schenkt ons meer en meer uw' Eenvouds zin.

7.

O grond' ons dieper, Godes Zoon!
En maak ons tot uw kroon en loon.
Als men van U getuigen moet,
Zo maak ons vol van vreugd en moed.
Zend uwen Geest in 't Woord, als onze mond
U by de Zielen pryst, tot aller stond.

8.

Ook blyv' ons aardsche leemen huis
Nog staan, ten dienste van uw kruis,
Ons leeven zy U toegewydt,
En breng U vrucht te zyner tyd.
Wyl all ons werk doelt op genaad' en tucht,
Zo schenk ons nog van beiden meen'ge vrucht.