Gedichten

Olmen en Wilgen.
Triolettenkrans.

Daar ginder in der olmen lommer,

Zag ik den hemel op deze aard';

Ik voelde 's levens volle waard'

Daar ginder in der olmen lommer.

Want zy, die englen evenaart

Ontrukte my aan zorg en kommer;

Daar ginder in der olmen lommer

Zag ik den hemel op deze aard'.

O wonderschoon was 't lenteleven

Door teedre liefde ryk verguld!

Ik zong der schoonste myne huld',

O wonderschoon was 't lenteleven!

[p. 7]

 

Van al, wat toen myn ziel vervuld',

 

Is slechts de spreuke my gebleven:

 

O wonderschoon was 't lenteleven

 

Door teedre liefde ryk verguld!

 

 

 

Waar ginds die sombre wilgen treuren,

 

Daar ligt myn schoone nu in 't graf;

 

Verbroken ligt myn wandelstaf,

 

Waar ginds de sombre wilgen treuren.

 

Wat sints der aarde vreugd verschaff',

 

Ik voel by vreugd myn hart verscheuren;

 

Waar ginds de sombre wilgen treuren,

 

Daar ligt myn schoonste nu in 't graf.