Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

[p. 10]

Klachtige Herders-Liedt,

Stemme: Kits Alemande. Of, O eenigh voedsel van mijn jeughd, &c.

WEl Harderinne, wreede Maeght:

Hoe komt dat ghy u Harder plaeght?

Daer hy niet dan met vriend-lijckheden,

Soeckt sijn min en sijn tijd tot besteden:

Al mijn vee, al mijn haef, al mijn land, al mijn hart,
Ick u gun, ick u geef, en mijn wil willigh wart

U ghe-offert tot een zoen,

Daer ghy ziet, daer ghy merckt, dat in liefd', dat in Min,
Ick getrouw, ick tot dienst, ick uyt lust, Harderin,

Mijn lammertjens gae-voen,

By clare Beeck en Stroom, en (laey:) als ick koom,

Soo vlucht ghy schielijck in't Bosschagie,

Te schuwen mijn-soete vryagie.

2 U zieltjen schijnt verhart als steen,

De luchtjens noch al 'tdroef ghebeen

Vermorwen niet u lieve sinnen,

Daer ghy siet dat ick u beminne:

Och ghy toont, en ghy spreeckt, sonder recht, sonder maet,
Ghy niet acht, ghy niet kreunt, gy niet let, op mijn praet,

Dat onder schaduw oudt,

Van het groen, van het loof, wel so vaeck, ja so veel
Schrilden uyt, met geklanck, met genock, met ghequeel,

In't ruych bewassen woudt,

Maer d'heldre Nachtegael

Mijn wel-bekende tael

Sal schatren uyt op bosch en berghen,

Hoe dat ghy u Harder comt terghen.

3 Wilt ghy, wy mengen door malcaer

Ons schaepjens welck nu dwalen daer?

D'uw' om u trots en groots ghebieden,

En de mijn moet om jonghst gheschieden:

Want mijn sin, mijn ghemoet, barst door druck, en hem quelt,
Daerom swiert, daerom stroyt, daerom sweeft, door het velt

Ons beestjens, die soo soet

Door het dal, door het wout, door het lant, door den bouw
Weyden graegh, met gheknaeuw, met ghedruys, dies ick houw

Dat ghy dit jonghe bloet,

[p. 11]

 

Door't wesen stuyrs en straf,

 

Sal in het nare graf

 

Doen voeren, na 't ellendigh leven

 

Als ick my tot rust sal gheven.

 

4 De hayren bruyn ghelijck een git,

 

Verand'ren haest als snee soo wit,

 

Waer aen men sien en kennen moghen

 

Datick werde en ben bedroghen:

 

Al mijn pijn, al mijn leet, al mijn kracht, alt gewelt

 

Nu vermeert, nu begint, nu ontsteeckt, nu ontstelt

 

Dit breyneloose hooft,

 

Het gedacht, het verstant, hem verswact, hem ontroert,

 

Of ick vlie, of ick vlucht, of ick raes, ghy beboert,

 

Och ghy gheckt en maeckt verdooft

 

Mijn wilt verliefd' ghedacht,

 

Daer ick u dagh en nacht,

 

Mijn dienst ten vollen u wou jonnen,

 

Doch ick leef nu als verwonnen.

 

5 Daer ick wel eer in schiep gheneucht

 

Dat is nu al onlust voor vreucht,

 

O lomren tuyght van't vierich vryen:

 

Dat ick om dees Nimph moet lijen:

 

Siet de lucht, sie't geboomt, hem beweegt, door de kracht,

 

Van't getraen, van't gesucht, van't gheween, vande klacht,

 

't Gheen dickwils onder haer

 

Is ghebeurt, is ghejockt, is ghemalt, is ghespeelt,

 

Op een riet, op een Fluyt, doch mijn stem,'tnu bequeelt

 

Met groot ghegalmte naer.

 

De wraeck u volghen sal

 

Voor al mijn ongheval,

 

Dat ghy aendoet mijn met doots pijnen,

 

Dies ick troost´loos moet verdwijnen.

 

Prince.

 

6 Vaert voort Princes, volbrengt u lust,

 

Vaert voort, volvoert, tot dat ghy blust

 

U wil, u wensch, u wel ghenoeghen,

 

Daer ghy u doch nae komt voeghen:

 

Doch gedenct, doch onthout, doch gevoelt, in u ziel

 

Het beswaer, het geknaech, het verdriet, het verniel

 

Dat ghy aen u Harder toont,

 

Siet mijn geest, siet mijn rif, na mijn doodt, u verschijnt,

 

Als een schim, als een spoock, doch als roock, weer verdwijnt,

 

Hier wert ghy mee beloont.

 

De Eungiers sullen t'saem

 

Verbreyden uwen faem,

 

En quellen u met wreede slaghen

 

Dat ghy noch mijn doot sult beklaghen.