Lusthoofien ofte Vermaecklykheyt der maechden
(1619)–Jacob Janszoon Colevelt–
AuteursrechtvrijStemme: Nu singht, nu springht, &c.EEn oversoete vyandin
Die met bevallicheytjes
Verheeren gaet mijn lieve sin
Met haer verweende reytjes,
Die breyneloose sinnen vvuft,
Syn nu in mijn verstant, versuft
Alleen door haer schoonheden net en freytjes.
2. Haer vlechjens blont eer-rijck verciert,
| |
[Folio C1r]
| |
Vol lodderlijcke strickjes,
Geswind sy met haer ooghjes swiert,
Na my met duysent blickjes,
En 't effen voorhooft net befronst,
Dies ick haer minne, en uyt ionst
Wenschten ick vaeck de eenige verquickjes.
3 Haer hals, haer krop aerdigh besneen,
Vol streepjes in vol vouwtjes,
In geen uytheemsche brave steen
En vintmen sulcke vrouwtjes.
Hen spreecket uyt geen vleyery,
Maer 't lichaem eel getuychtet vry,
Door haer gepraet en minnelycke koutjes.
4 De boesem daer haer Borsjes twee
In legghen sacht, en vvarmtjens,
Dies ick voortaen van liever lee,
Soeck ontelbere tarmtjes,
Om te bekoren dese Maeght,
Daer het verliefd gemoet na iaeght,
Om rusten stil in haer soet sachte narmtjes.
| |
[Folio C1v]
| |
5 Veel vvitter als het swaentjen vvit
Zo zijn haer leden sachjes,
Mijn hert heeft sy in haer besit
En 't geefter hondert prachjes,
Ick troggel-gnock slechts om een soen,
Daer dees goddin my mee kan voen.
Noch soeter vvaer die lieve langhe nachjes.
6. Deftelijck is sy in haer staet
Niet van manieren hoochjes,
Vliet niet vvild-vveyich over straet.
Dan haer bruyn-gitte oochjes
Die glueren alsins heen en vveer,
En gheven een bequame leer,
Dat sy haer hout vvat laechjes en vvat droochjes.
7 't Verstant dat is in heur begaeft,
Met reden en maniertjes,
'k Verlang te zijn by haer gestaeft
Met groene Lauvveriertjes.
Door overwinningh soud'ick dan,
My achten een gheluckich Man,
| |
[Folio C2r]
| |
O kleyne Godt, stoockt u begonne viertjes.
8 Ontfoncken doet haer hertjen teer
O bengel, loose vvichje,
Treft met u pyl van boven neer
In haer ziel en ghesichje,
En laeter proeven dan de smaeck
Waer in ick steeck, daer sy vermaeck
En lusten schept in mijn sin-ryck gedichje.
9 O vvaerdige opmerckendheyt,
Gunt vvederliefd' Princesje,
Toont reden op dit vverck,,end feyt,
Van dit myn kleyne lesje,
Toe eygent dit u trouwe,,slaef.
O uytmuntende vrouwe,,braef,
Ver-overes zijt ghy alleen voochdesje.
NOTA
Uytmuntend is dees Vrou verweent
Haer herte blyfd alsins versteent,
Vermits zy acht de klachjes,,niet,
Dus moet ick ziel en zin gherust
Gaen voegen, en de graghe lust
Voorts temmen mijn ghedachjes,,siet.
I. I. Coleveldt. Een in 't hart.
|
|