Het Ryper Liedtboecxken, inhoudende veel schriftuyrlijcke liedekens by verscheyden autheuren gemaeckt

Het honderdt acht-en-twintighste Liedt,
Over 't afsterven van eenen goeden vrient.

Stemme: Nero de schoonste.

WAt kan vergaren, kan ooc weer⁺
scheyden,
So veel belangt het geschapen deel,⁺
De Geest is eenig, en kan van beyden
niet scheyden, maer blijft eenig geheel

De liefde Gods is niet gebonden

Aen 't sichtbaer wesen oft Creatuer,
Al heeft de dood het lichaem verslonden⁺
'tGeen dat wy lieven blijft eewig puer.⁺

So is de vrient ons dan niet ontnomen

Hy is maer verscheyden en in de rust,⁺
Ons geeft versucht om by hem te komen,
Om te genieten wat ons ziele lust.

Laet ons te saem int gebet opstygen⁺

Voor hem die 't alles machtigh is,
Hy sal met gracy weer neder nygen,
En ons verhooren dat is gewis.

+ Pred.3.2

+ Hebr.12.27

+ mat.10.28

+ 2.Cor.5.1

+ 2 Tim.4.6

+ Mat.7.7

[p. 314]

 

O eenig wesen reyn van natueren

 

⁺Gy blijft bestendich en onvertsaegt,

 

V aert is eenig s'en kan niet scheuren,

 

⁺Al watter komt de Liefd' het al verdraeght.

 

Mijn lieve vrienden den tijt is comen

 

Dat ic met 'tLichaem nu ga van dy,

 

⁺Nochtans so sal ic bly sonder schromen

 

Met mynen geest u altijd wesen by.

+ Heb.1.11

+ 1Cor.13.7

+ Col.2.4.