Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers

Van de Seven Weën van de H. Maghet Maria.

Stemme: Adieu mijn Ouders, en adieu mijn vrienden (ofte) Theresia ick kies U voor mijn Bruydt, &c

Maria roept, komt nu over my weenen
Gy sterren, hemel, aerde, zee en licht:

[p. 18]

 

De menschen zijn verhart ghelijck de steenen;

 

Maria weent, niemant met haer en sucht:

 

O mensch vertroost de Maeght,

 

Offert u herte,

 

Op dat ghy voor haer draeght

 

Een weynigh smerte.

 

2. Machtighe edel Maeght, sterckt mijn ghebreken,

 

Op dat nu door u hulp’ mijn herte schreyt,

 

Gheeft dat mijn bleecke mont wel kan uytspreken,

 

Dat ghy Brigitta eertijdts hebt gheseyt

 

O Moeder vol ghena,

 

Wilt my verleenen,

 

Dat wy met Brigitta

 

V smert beweenen.

 

3. Hoort wat Maria haer dienst-maeght komt segghen;

 

Den mensch die ick so hertelijck bemin,

 

En wilt mijn lijden niet eens overlegghen,

 

Maer ghy Brigitta mijn liefste vriendin,

 

Wilt al mijn pijn en smert

 

In den gheest schryven,

 

Siet mijn Moederlijck hert

 

Sall voor u blijven.

 

4. Ick sien Maria en haer ooghen leken,

 

Den Heer light op sijn lieve Moeders schoot,

 

Sijn diepe Wonden vloeyen als de beke,

 

Maria weent en sy is bleeck als doodt,

 

’t Moederlijck herte brecke

[p. 19]

 

Door medelijden,

 

Waer een wreedt sweert door-steckt,

 

En sal door snijden.

 

5. O teere Maeght, wien sal u herte laven?

 

O Maria u naeckt noch swaer verdriet,

 

Als sy den Heere sullen gaen begraven,

 

Ick bidd’ u Moeder volght u Kindt dan niet:

 

Neen, sy volght noch in noodt,

 

Haeren Beminden,

 

Al sou de bleecke doodt

 

Haer jeught verslinden

 

6. Wel menschen wilt ghy Maria verblijden,

 

Gedenckt met rouw haer smert, en bitter pijn,

 

Dan sal Maria altijdt voor u strijden,

 

Dan sal Godts grati’ altijdt by u zijn:

 

Wel wilt den Bergh Calvaer

 

Neerstigh beklemmen,

 

En siet Maria daer

 

In traenen swemmen.