Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers
(1719)–Pieter Cauwe–
AuteursrechtvrijStemme: By nacht als’t niemant siet.
Is iemandt onbekent
Wat lijden wat torment,
Dat jeder mensch kan lijden
Eer sijn leven endt:
Komt in het Hospitael
| |
[pagina 11]
| |
Ghy sult daer seeren sien,
Al menigh droeve quael
Die aen u kan gheschien.
2. Hier hoort men droef gheween,
Daer snijdt men vanden steen,
En dan gaen sy af-setten
Een ghebroken been;
Hier is verdriet en rouw
Meer dan ick segghen kan,
Daer light een lamme Vrouw,
En hier een blinde Man.
3. Hier light een jonghe Maeght,
De doodt haer herte jaeght,
De steenen herten weenen,
Soo de Dochter klaeght:
Want siet, sy vreest de doodt,
En even-wel sy sterft;
Haer lijden is te groot,
Het welck haer jeught door-kerft.
4. Die door hooghmoedt hier swelt,
En ’t hooft in’t wilde stelt,
Siet eens wat groote herten
Dat hier ijn ghevelt:
Eer ghy te laete schreyt,
Verlaet de ydel vreught,
En wint u saligheyt
Met u ghesonde jeught.
Neen en gaet by de Siecken niet,
Want Siecken spreken van verdriet.
Doet U een anders klaeghen pijn,
Want pijn moet by den klaegher zijn?
|
|