Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– Auteursrechtvrij
[pagina 325]
| |
Klagte Van Jan Jansz. Starter,
| |
[pagina 326]
| |
In plaets van 't heylig woort, die vuylheyt lesen laet.
11. Ghy overheyt die 't swaert gekregen hebt in handen,
Om selfs door schrick en straf te weeren uyt u landen
Godloosheydt, schendery, onkuysheyt en al 't quaet,
Dat een verdurve ziel door slimme lust begaet.
12. VVilt dit oneerlijck boeck, een pest der jonge lieden,
Voor al niet laten toe, daer ghy hebt te gebieden.
Stelt sware boeten in voor die verkoopt en prent
Of dit, of eenig boeck, dat goede zeeden schent.
13. Daer wort wel meenig boeck tijranniglijck verboden,
En sulcken smet moet zijn van u met ernst gevloden:
Maer oock wort meenig boeck godtlooselijck gedooght,
En sulcken smet ghy oock met recht wel vlieden mooght.
14. Augustus heeft wel eer Ovidium verdreven,
Om dat hy had te geyl, de minne-kunst beschreven:
Siet toe dat u, die lijdt soo meenig vuyl gedicht,
Dees Heyden niet verdoem' in 't algemeen gericht.
15. Gy oock wie dat gy zijt, die Christi volck wilt wesen,
Denckt niet dat u dit boeck geoorlooft sy te lesen!
Ga naar margenoot+VVant ghy moet heylig zijn, en d'heyligen betaemt,
Ga naar margenoot+Dat geen oneerlijckheyt zy onder haer genaemt.
16. Ghy moet in 't suyver licht een heylig leven leyden,
VVilt ghy niet zijn van hem, die 't licht is af-gescheyden.Ga naar margenoot+
O, die onheylig leeft, wilt u verderf ontvlien:
VVant sonder heyligheyt en sal God niemand sien.Ga naar margenoot+
Eynde.
GOet-gunstige Leeser: dat Ian Iansz Sterter alleen klaegt over sijn Liedt-boeck, en geschiet niet, als of daer geen meer en waeren van gelijcke stoffe (och daer zijnder al veel meer, gelijck hy in dit gedicht selfs te kennen geeft in de aenspraecke tot de Overheyt in 't twaelfde ende veertien de veers,) maer hy klaegt over 't sijne in 't besonder, om dat hem dat in 't bysonder meeste aengaet, ende om dat het selve aldergemeenste is, ende meest over al gevonden wert, oock selfs dick-wils in seer treffelijcke ende ('twelck te beklagen is) andersins Godt-vruchtige huysgesinnen. De Liedtjens aen te wijsen, daar in dit gedicht voornamelijck op gesien wort, acht ick ende onnoodig, dewijl sy veel en niet dan te veel bekent zijn, en onbehoorlijck, dewijl sy al te schandelijck sijn. |
|