Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij[WAnneer het hert nu klaer van sonden en gebreken]Sang: Pavane Philippi.
WAnneer het hert nu klaer van sonden en gebre- ken,
En qua'door goeGa naar margenoot+ ghewoont al heel verbannen is.
Dan moet noch van den mensch wel scherp zijn toegeke- ken,
Dat hy 't gemoed steeds houd'in die gestal- tenis.
Daer 't eens was komt wel
| |
[pagina 144]
| |
Noodsaeckeliicke wacht. Die loose saeyer saeyd', gestadig soo hy konde,
En ons maer luy en traeg, of slap of slaep'righ vonde:
Wel op dan Boulien, die na 't eeuwigh oegsten tracht,
Weest yvrigh, neerstig, denckt, nootsaeck'lijck, is de wacht.
| |
[pagina 145]
| |
 wa- ter we'er,
Daer 't eerst kleefd' hecht wel weer wat quaeds.
Al is de Deugd in 't hert - al veer,
't Is een bestor- melijc- ke plaets.
Door-soeck, door-soeck door-soeck, door-soeck al's her- ten ho- len.
De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons be- vo- len.
2.
Die uyt God is gebaert, en kan geen sond bedrijven:
'k Er-ken des waerheyts tael. Nochtans (soo leert Gods woord)
Is 't mog'lijck datm' in 't hert Gods saet niet laet verblijven,
Allencken af-geleyd: soo krijgt desond' een poort.
De sonde wil noch kan hy niet
Soo lang als hem sijn hert soo staet:
Maer 't hert kan om-slaen, alsm'er yet,
Door feyl van wacht, van 't quaed in-laet.
Siet dat u schat, u schat, u schat, niet wert ontstolen:
De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.
3.
De Deugd komt door 't Geloof: 't Geloof is geen aenschouwen,
Geen tastelijcke Weet: 't Geloof gaet in 't verstant,
Door redens over-leg, na 't hert in 't kleyn getrouwe:
| |
[pagina 146]
| |
't Verstand, door Redens schijn, is buyglijck uyt zyn stand.
Al is der sonden wortel dood,
Een qua' begeert' ter herten uyt,
d'Aerd' isser noch: Daer d'Eerst uyt sproot,
Is mog'lijck dat een Tweede spruyt.
De nest, de nest, de nest, de nest leyd diep verscholen:
Da wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.
4.
Wanneer de mensch, die hier in heylicheyt sijn leven
Door-bracht heeft na Gods wil, komt ter onster-ff'lijckheyd,
Én 's Hoogsten Goeds genot van God hem is gegeven,
Dan sal 't onmog'lijck zyn dat yemant hem verleyt.
Daer is niets dat bewegen kan;
Daer is nieu natuyr en volle rust:
Hier, daer men hoopt en veer is van,
Baert twijffel wel een vreemde lust.
Hou sterck, hou sterck, hou sterck, hou sterck aen Waerheyts Schole:
De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.
5.
Wie, voort-geteelt uyt God, van Goddelijcker aert is,
Gesint gelijck als God, door 't machtig Woord hermaeckt,
Die sondigt niet: Waer-om? Om dat hy so bewaert is
Door eygen wacht, dat selfs de boos' hem niet eens naeckt.
Hy let op sijne wegen nau,
En mijd (door 's saecks swaer-wegentheyd
In hert en sinnen al-tijd gau).
De sond en sonds gelegentheyd.
Daer wacht, daer wacht, daer wacht, daer wacht hoeft, kan men dolen:
De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.
|
|