Stichtelycke rymen

Noodtzakelijcke Wacht.

Zang: Pavane Philippi.

WAnneer het hert nu klaer van zonden en gebreken,

En qua' door goê gewoont al heel verbannen is,

Dan moet noch van den mensch wel scherp zijn roe-gekeken

Dat hy 't gemoedt steedts houd' in die gestaltenis.

[p. 113]

 

 

Daer 't eens was koomt wel water we'er;

 

Daer 't eerst kleefd'hecht wel we'er wat quaedts.

 

Al is de Deuchd in 't hert al veer,

 

't Is een bestormelijcke plaets.

 

 

 

Doorzoeck, doorzoeck, doorzoeck, doorzoeck al's herten holen:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.

 

 

 

2  Die uyt Godt is gebaert, en kan geen zondt bedrijven:

 

'k Erken des waerheydts tael. Nochtans (zoo leert Godts woordt)

 

Is 't mog'lijck datm' in 't hert Godts zaedt niet laet verblijven,

 

Allencken afgeleydt. zoo krijght de zond' een poort.

 

 

 

De zonde wil noch kan hy niet

 

Zoo lang als hem zijn hert zoo staet:

 

Maer 't hert kan om-staen, alsmer yet,

 

Door feyl van wacht, van 't quaedt in-laet.

 

 

 

Ziet dat u schat, u schat, u schat, niet werd' onstolen:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.

 

 

 

3  De Deuchdt koomt door 't Geloof. 't Geloof is geen aenschouwen,

 

Geen tastelijcke Weet. 't Geloof gaet in 't verstandt,

 

Door redens overleg, na 't hert in 't kleyn getrouwe:

 

't Verstandt, door Redens schijn, is buyghlijck uyt zijn standt.

[p. 114]

 

 

Al is der zonden wortel doodt,

 

Een qua' begeert' ter herten uyt,

 

d' Aerd' isser noch. Daer d'Eerst uyt sproot,

 

Is mog'lijck dat een Tweede spruyt.

 

 

 

De nest, de nest, de nest, de nest, leydt diep verscholen:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.

 

 

 

4  Wanneer de mensch, die hier in heylicheydt zijn leven

 

Doorbracht heeft na Godts wil, koomt ter onsterff'lijckheydt,

 

En 's Hooghsten Goedts genot van Godt hem is gegeven,

 

Dan zal 't onmog'lijck zijn dat yemandt hem verleydt.

 

 

 

Daer is niets dat bewegen kan;

 

Daer 's nieu natuer en volle rust:

 

Hier, daermen hoopt en veer is van,

 

Baert twijffel wel een vreemde lust.

 

 

 

Hou sterck, hou sterck, hou sterck, hou sterck aen Waerheydts Schole:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.

 

 

 

5  Wie, voort geteelt uyt Godt, van Goddelijcker aerdt is,

 

Gezint gelijck als Godt, door 't machtigh Woordt hermaeckt,

[p. 115]

 

 

Die zondight niet. Waerom? Om dat hy zoo bewaert is

 

Door eygen wacht, dat zelfs de booz' hem niet eens naeckt.

 

 

 

Hy let op zijne wegen nau,

 

En mijdt (door 's zaecks zwaer-wegentheydt

 

In hert en zinnen altijdt gau)

 

De zond en zonds gelegentheydt.

 

 

 

Daer wacht, daer wacht, daer wacht, daer wacht hoeft, kanmen dolen:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.