Stichtelijcke rijmen

Noodtzakelijcke Wacht.

Zang: Pavane Philippi.

WAnneer het hert nu

[p. 176]

klaer van zonden en gebreken,

En qua' door goe' gewoont al heel verbannen is,

Dan moet noch van den mensch wel scherp zijn toegekeken

Dat hy 't gemoedt steeds houd' in die gestaltenis.

Daer 't eens was koomt wel water we'er;

Daer 't eerst kleefd' hecht wel we'er wat quaeds.

Al is de Deughdt in 't hert al veel,

't Is een bestormelijcke plaets.

Doorzoeck, doorzoeck, doorzoeck, doorzoeck

[p. 177]

al s' herten holen:
De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.
2. Die uyt Godt is gebaert, en kan geen zondt bedrijven:

'k Erken des waerheydts tael. Nochtans (zoo leert Godts woordt)

Is 't mog'lijck datm' in 't hert Godts zaedt niet laet verblijven,

Allencken afgeleydt. zoo krijght de zond' een poort.

De zonde wil noch kan hy niet

Zoo langh als hem zijn hert zoo staet:

Maer 't hert kan om-slaen, alsm'er yet,

Door feyl van wacht, van 't quaedt in-laet.

Ziet dat uw schat, uw schat, uw schaet, niet werd' ontstolen:
De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.
3. De Deugdt koomt door 't Geloof. 't Geloof is geen aenschouwen,

Geen tastelijcke Weet. 't Geloof gaet in 't verstandt,

Door redens overlegh, na't hert in 't kleyn getrouwe:

't Verstandt, door Redens schijn, is buyglijck uyt zijn standt.

[p. 178]

 

Al is der zonden wortel doodt,

 

Een qua'begeert' ter herten uyt,

 

d'Aerd' is er noch. Daer d'Eerst uyt sproot,

 

Is mog'lijck dat een Tweede spruyt.

 

De nest, de nest, de nest, de nest leydt diep verscholen:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.

 

4. Wanneer de mensch, die hier in heyligheydt zijn leven

 

Door-bracht heeft na Gods wil, koomt ter onsterff'lijckheydt,

 

En 's Hooghsten Goedts genot van Godt hem is gegeven,

 

Dan zal 't onmog'lijck zijn dat yemandt hem verleydt.

 

Daer is niet dat bewegen kan;

 

Daer 's nieuw' natuur en volle rust:

 

Hier, daer men hoopt en veer is van,

 

Baert twijffel wel een vreemde lust.

 

Hou sterck, hou sterck, hou sterck, hou sterck aen Waerheydts Schole:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.

 

5. Wie, voort geteelt uyt Godt, van Goddelijker aerdt is,

 

Gezint gelijck als Godt, door 't machtig Woordt hermaeckt,

 

Die zondigt niet. Waerom? Om dat hy zoo bewaert is.

 

Door eygen wacht, dat zelf de booz' hem niet eens naeck.

 

Hy let op zijne wegen nau,

[p. 179]

 

En mijdt (door 's zaeks zwaer-wegentheyt

 

In hert en zinnen altijdt gau)

 

De zond en zonds gelegentheydt.

 

Daer wacht, daer wacht, daer wacht, daer wacht hoeft, kan men dolen:

 

De wacht, de wacht, de wacht, de wacht is ons bevolen.