Het gheestelyck blom-hofken van Bethleem
(1664)–Godfried Bussé–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
Cantus.
Godt mijn hope mijn verlanghen, Wanneer sal ick u aen-
hangen? Wanneer sal ick soo't betaemt, Met u wesen heel ver-
saemt? Sijt ghy daerom niet gekomen, En hebt ons vlees aenge-
nomen? Wort ghy daerom niet een Kint, Om van ons te sijn be-
mint? Sijt ghy daerom
 | |
[pagina 47]
| |
Bassus.
Oodt mijn hope mijn verlanghen, Wanneer sal ick u aen-
hangen? Wanneer sal ick soo't betaemt, Met u wesen heel ver-
saemt? Sijt ghy daerom niet gekomen, En hebt ons vlees aenge-
nomen? Wort ghy daerom niet een Kint, Om van ons te sijn be-
mint? Sijt ghy daerom.
 | |
[pagina 48]
| |
1.
GODT mijn hope, mijn verlanghen
Wanneer sal ick u aenhanghen?
Wanneer sal ick soo't betaemt;
Met u wesen heel versaemt!
Sijt ghy daerom niet ghekomen
En hebt ons vlees aenghenomen,
Wordt ghy daerom niet een Kint
Om van ons te sijn bemint?
2.
Ke laet my dan eens ghebeuren,
U te kussen wel te keuren,
Maer met heusheyt en oodtmoet,
O mijn alderliefste goet!
Uwen asem sal my gheven,
O mijn lief, het waere leven:
Adam kreegh een siel aldús,
Jont my dan dat ick kús?
3.
Jck ben doodt, maer door u hijghen.
Sal ick weer het leven krijghen;
Jst dan wonder dat ick nu
Vrindelijck wil kussen u?
T'kan u mildtheyt niet verkorten,
U leven in my te storten;
Door een soentjen doet ô Heer!
U beminde dese eer.
4.
UWe kaecxkens glat en saeckte
Als twee beddekens ick aechte,
Wel besaeyt van alle-sey,
Met verscheyde specerey;
| |
[pagina 49]
| |
Mach ick die maer eens gheraecken,
Hoe sult ghy mijn hert vermaecken!
Wat een blijschap soud' het sijn!
Soud' ghenesen mijne pijn.
5.
Siet de blomkens die wel-riecken
Kust nu hier nu daer een bieken,
En haelt daer-uyt metter dact
D'alder-soetsten Honinck-raet!
Overschoone blom van Jesse
Lieffelijcker dan Cipresse,
Blommekens op t'vlacke velt,
Jeghelijck ten thoon ghestelt.
6.
Jesu, soo het mach gheschieden
Laet my u een kusken bieden
Laet my nemen mijn gherief,
Van mijn alder-soetste lief:
Laet my haelen uyt de tiepkens
Van u soete suycker liepkens
Uwen gheest die daer in rust,
Mijnder siele acs en lust.
7.
Mondeken wat soeter droncxken,
Leyt daer onder u kleyn toncxken.
Honingh is het ende Melck
Stort in my doch wat clck:
Doet my Jesu wel ghevoelen;
Komt den brant mijns herten koelen.
Laet my niet sijn soo ick plach,
Die wel wil en niet en mach.
FINIS. |
|