De CL. Davids psalmen

[fol K8v, p. 160]

Den lxxviij. Psalm.

Een onderwijzinghe Asaphs.

§1

O Mijn volck, neemt mijne leere ter ooren:
Neyght uw oore tot de reden mijnes monds:
Ick sal met spreucken mijnen mondt open doen,
Ick zal heijm-red'nen van oudts, uyt-storten,
Die wy ghehoort hebben, end' weten-ze:⁺
End' onze vaders ons vertelt hebben.

+ 2.

§2

Wy zullen 't niet berghen voor haer' kinderen;
(Nochte) voor het naer-komende gheslachte,
Vertellende de lof'lickhe'en des Heeren,
End' zijne sterckte, ende wonderen,⁺
Die hy gedaen heeft: want hy heeft eene
Ghetuyghenisse in Iacob ghericht:

+ 3.

§3

End' heeft in Israel eene wet ghesteldt:
Die hy onze vaderen heeft gheboden,
Dat zy-z' haer' kinders zouden bekent maecken.
Op dat 't nae-volghend' gheslacht zou' weten:
Kind'ren die gheboren zoude worden,
Op-staend', om haer kinders te vertellen:

[fol L1r, p. 161]

§4

End' dat zy haer hoop' op Godt zouden stellen,⁺
End' Gods daden niet vergeten; maer houden
Zijn gheboden; end' niet zijn als haer vaders,
Een weer-hoorigh, end' weer-spannigh geslachte:
Een gheslacht, dat zijn hert niet richtede,
End' welckers geest niet trouw en was met God.

+ 4.

§5

Ephraims kinders ghewapend' boogh-schutters⁺
Keerden te rugghe, ten daghe van den strijt.⁺
Zy en onder-hielden Godes verbont niet;
Ende weygerden in zijne wet te gaen:
Ende zy vergaten zijne daden,
End' zijn wond'ren, die hy haer hadd' doen zien.⁺

+ 5.

+ I. P.

+ 6.

§6

Hy hadd' in Egypten-landt, in den velde
Zoans, voor haer vaderen wonder ghedaen.
Hy kloofde de zee, end' deder haer door-gaen;⁺
End' dede de wateren staen, als een hoop:
End' hy leydde-ze 's daeghs met een wolcke;
End' den gantschen nacht, met een licht des viers.

+ 7.

§7

Hy kloofd' de rotsen in de woestijn, ende⁺
Drenckte-z' overvloed'lick als (uyt) afgronden.
Want hy bracht uyt de steen-rotze stroomen voort
End' hy dede de wateren af-dalen,
Als rivieren: ende zy ginghen voort,
Om noch meer teghen hem te zondighen.⁺

+ 8.

+ 9.

§8

Om in 't dorre den hooghsten te verbitt'ren.
Ende zy verzochten Godt in haer harte,
Begheerende spijze, volghens haren lust.
Ende zy spraken teghen Godt, zy zeyden;
Zoude Godt (oock wel) in de woestijne,
Eene tafel konnen toe-bereyden?⁺

+ 10.

[fol L1v, p. 162]

§9

Ziet ('t is zoo) hy heeft den rots-steen gheslaghen
Alzoo datter wateren uyt-vloeyeden,
End' beken overvloedelick uyt-braecken:
Zoude hy oock machtigh zijn broodt te gheven?
Zoude hy zijn volck vleesch toe-bereyden?
Daerom hoorde de Heer, end' wiert vertoornt;⁺

+ 11.

§10

End' een vier wert teghen Iacob ontsteken,
Ende teghen Israel gingh gramschap op:
Om dat zy in Gode niet en gheloofden,
End' dat zy op zijn heyl niet en vertrouwden:
Daer hy den wolcken van boven gheboodt,⁺
End de deuren des hemels opende:

+ 12.

§11

End' reghend' op hen het Man', om te eten;
Ende gaf haer-lieden koren des hemels,
Een yeghelick at het broodt der machtighen.⁺
Hy zondt hen teer-kost toe, tot verzadinghe.⁺
Hy dreef den Oosten-windt in den Hemel,⁺
End' voerde den zuyd-wint aen door zijn krachten:

+ III.

+ Pau.

+ 13.

§12

Ende reghende op hen vleesch, ghelijck stof,⁺
End' ghevleughelt ghevoghelt' als zand der zeen;
Ende dede het vallen in het midden
Zijnes leghers, rontom zijne wooninghe.
Doe aten zy, ende werden zeer zat:⁺
Zoo dat hy hen haren lust toe-brachte.

+ 14.

+ 15.

§13

Zy waren noch niet van haren lust vervreemt;
Hare spijze die was noch in haren mondt,
Als de gramschap Godes teghen hen op-gingh:⁺
Alzoo dat hy van hare vetste doode,
End' de uyt-ghelezene Israels
Die heeft hy neder-buyghende-ghevelt.

+ 16.

[fol L2r, p. 163]

§14

Boven dit alles zoo zondighden zy noch,⁺
End' en gheloofden niet in zijn' wonderen.⁺
Dies deed' hy haer daghen in ij'lheydt vergaen,⁺
Ende hare jaren in verschrickinghe,
Als hy-ze doode, vraeghden zy naer hem;
End' keerden weder, end' zochten Godt vroegh:

+ IV.

+ Pau.

+ 17.

§15

Ende gedachten, dat Godt haer rots-steen was,⁺
End' Godt de alder-hooghste haer verlosser:
Ende zy vleyden hem met haren monde,
Ende zy loghen hem met hare tonghe.
Want haer herte en was niet recht met hem,⁺
End' en waren niet trouw' in zijn verbondt.

+ 18.

+ 19.

§16

Doch hy barmhertich zijnde, hy verzoende
d' Ongherechtigheydt, end' en verdorf-ze niet:
Maer hy wende dickwils zijnen toorne af,
End' en weckt' all' zijne grimmicheydt niet op,⁺
Ende hy dachte, dat zy vleesch waeren,
Een windt die heen gaet, end' niet weder-keert:

+ 20.

§17

Hoe dickwils terghden zy hem in de woestijn'?
Deden hem smert aen in de wildernisse?⁺
Want zy quamen al weer, end' verzochten Godt,
End' bepaelden den heylighen Israels:
Zy dachten niet aen zijn' handt, aen den dach,
Doe hy-ze van den vyandt verloste.

+ 21.

§18

Hoe hy zijn teeck'nen stelde in Egypten,⁺
End' zijne wonderheden in Zoans veldt;
End' hare vloeden in bloedt veranderde,
Haere stroomen, op dat zy niet en droncken.
Hy zondt onder haer een vermenginghe
Van on-ghedierte, dat haer verteerde:⁺

+ 22.

+ 23.

[fol L2v, p. 164]

§19

Ende hy zondt vorschen, die haer verdorven:
Ende hy gaf haer ghewas aen den kruyt-worm,
Ende haren arbeydt aen de sprinck-hanen:
Hy doode haren wijn-stock door den haghel;
End' haer wilde vijgh-boomen door den rijm:
Oock gaf hy haer vee den haghel over;

§20

End' (gaf) haer beesten den vierighen kolen.
Hy zondt onder hen de hittigheydt zijns toorns,
Verbolgentheydt end' verstoortheydt, ende angst:
(Met) uyt-zendinghe der boden van veel quaeds.
Hy woegh eenen padt voor zijn grimmigheydt;
Hy en ontrock haer ziel niet van de doodt,

§21

End' haer ghedierte gaf hy de pest over:
End' sloegh al 't eerst-gheboren in Egypten,
't beginsel der krachten, in de tenten Chams.
Ende hy voerde zijn volck uyt, als schapen,
End' leyde-z' als een kudd', inde woestijn:
Iae hy heeft-ze zekerlick gheleydet;

§22

End' zy hebben niet ghevreest: want de zee
Hadde haere vyanden overdecket:
Ende hy brachte-ze tot de land-palen
Zijner heyligheydt, (ende) tot desen bergh,
(Dien) zijne rechter-handt vercreghen heeft.
End' hy verdreef voor haer de heydenen;

§23

End' deed-z' in't snoer haers erffenisse vallen;
Ende hy dede de stammen Israels,
In haer' tenten woonen: maer zy verzochten,
End' verbitterden den alderhooghsten Godt,
End' en hielden zijn ghetuygenis niet;
Maer zy waren te rugghe gheweken;

[fol L3r, p. 165]

§24

Ende zy handelden trouweloozelick,
Ghelijck haere vaders: zy zijn om-ghekeert,
Ghelijck als een bedrieghelicke boghe.
End' zy verweckten hem tot verbolghentheydt,
Door haer' hooghten: end' zy verweckten hem
Tot yver, door haer ghesneden beelden.

§25

Godt hoorde 't, en wiert vergramt, end' versmaede⁺
Israel zeer: dies hy den Tabernakel⁺
Te Silo verliet, de tente welcke hy⁺
Tot een wooningh onder de menschen stelde.
Hy gaf zijn sterckte in ghevanghenis,
End' zijn heerlickheydt in des vyandts hand.⁺

+ VII.

+ Pau.

+ 30.

+ 31.

§26

Hy leverde zijn volck over ten sweerde,
End' wert verbolghen teghen zijn erffenis.⁺
Het vier verteerde haere jonghelinghen;
End' haer maeghden en werden niet gheprezen:
Haere priesteren vielen door het sweert:
End' haere weduwen en weenden niet.

+ 32.

§27

Doe ontwaeckte de Heer, als een slapende,⁺
Ghelijck een helt, die daer juijghet van den wijn.
Hy sloegh zijn weer-partijders in't achterste:
Hy dede hen eeuwighe versmaetheydt aen:⁺
Doch hy verwierp de tente van Ioseph;
End' de stam Ephraims verkoos hy niet.⁺

+ 33.

+ 8. P.

+ 34.

§28

Maer hy verkiesde de stamme van Iuda,
De bergh van Zion, welcke hy lief hadde.
End' hy bouwde zijn heylighdom, als hooghten;⁺
Als d' aerde, die hy ghegrondt heeft voor altoos.
Ende hy verkoos zijnen knecht David,
Ende hy nam hem van de schaeps-koyen.

+ 35.

[fol L3v, p. 166]

§29

Deed' hem van achter de zoogh-schapen komen,
Om Iacob zijn volck, end' Israel zijn erf
Te weyden; oock zoo heeft hy-ze gheweydet,
Volghens d' oprechtigheydt zijnes herten:
Ende hy heeft-ze gheleydet, met een
Zeer verstandigh beleydt zijner handen.