De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
AuteursrechtvrijVoys: ô Heer! hoe kunt gy het aanschouwen,Wat droef geluyt komt ons te vooren,
Wat naer geschrey en ramp op ramp,
Dat ons komt klinken in de ooren,
Vervuld ons Land met naere damp:
Wilt voort u Thuyn met rou bekleeden,
Hollandsche Maegd,
Want gy hebt nu wel dubbelde reeden,
Als dat gy klaegt.
| |
[pagina 26]
| |
Den Prins van Vriesland held der helden,
Dat Edele Nassousche bloed,
Die voor ons Land zijn leven stelden,
Leyd nu verdronken in de vloed,
Die staeg den Vyand dede schroomen,
Door vuur en staet,
Is nu verdronken in de stroomen,
O! droef verhael.
Den Prins in zijn Karos geseten,
Met d’Overste Hilke alzo ras,
Quam uyt het Leger wilt het weten,
Gereden tot aen ‘t Stryense Zas;
Aldaer zy moesten overvaren;
Met Kant of Schou,
Om na den Haeg zijn reys te klaren,
Gezwind en gou.
Als de Karos en Paerden waren,
Nu op de schouw en van de wal:
Om over de Rivier te varen,
So komt een dwarrel-wind voor al,
Waer door dat de Karos om storten:
In ‘t water neer,
Dat zoo haer leven deed verkorten,
Met groot hertseer.
Schoon dat men alle vlijt aenwenden,
Om haer te redden uyt gevaer:
Men wist niet waer den Prins belenden,
Versonken in de vloed aldaer;
O! dood had gy dit lot beschooren
Aen desen held:
Om zoo in ‘t water te versmooren,
En niet in ‘t veld.
Agt dagen na dien tijd verheven,
Heeft men zijn Hoogheyd opgevist,
Door dien het lighaem kwam gedreven,
Niet ver van daer het wierd vermist:
| |
[pagina 27]
| |
Een Schipper die daer quam gevaren,
Van Bergen op Zoom:
Die bragt het Lijk sonder bezwaren,
Tot Dordregt vroom.
Alwaer het doode Lijk met vaerden,
Gebalsemt wierd en toen gebragt
Na Vriesland in de stad Leeuwaerden,
Om te begraven met veel pragt;
Ia een Graf-stee by zyijn Voorsaten,
En vroom geslagt:
De dood regeerd in alle Staten
En hooge magt.
Dien held wiens daden dat so blonken;
Tot lof van ‘t edele huys Nassouw:
Die leyd nu in de vloed verdronken,
Hollanders, Vriesen draegt nu rouw:
Draegt rouw vereende zeven Staten,
Om deze Vorst,
Daer gy u vast op kon verlaten,
Leyd nu vermorst.
Het was een held die staeg deed beven,
De vyanden van ‘t huys Nassouw,
dat Villars sal getuygen geven;
Als bleek by Bergen Henegouw:
Daer hy deed wijken de vyanden,
dien Iongen blom,
die lijf en leven gaf te panden
Voor ‘t Staetendom.
Eylaes hoe sal het Vriesland treuren!
Over de dood van haren Prins:
Van rouw soo schijnt het hert te scheuren;
Bedekt haer aenschijn met een grins,
Draegt rouw! leg af u pronk Cieraden:
Om desen held,
die ‘s jaerlijks met lauwer bladen,
Kwam uyt het Veld.
| |
[pagina 28]
| |
Hy is nu door de dood verwonnen,
Dien Schipio en Mavors Zoon;
Die noyt en vreesde twee Bourbonnen,
Een dooren voor de Fransche kroon,
Een Iephta voor ons Nederlanden,
Een Gidion:
Een strijdbaer held die zijn vyanden,
Staeg overwon.
Vertroost dog eens zijn Gemalinne,
Die schoon en edele Princes,
Die haer Gemael zo ging beminne:
Die is voor haer een droeve bles,
O Heer! verset haer druk en lijden,
In dit geval;
Wy moeten hier dog eenmael scheyden,
Op ‘t ardsche dal.
Schoon dat de dood hem heeft doen sneven,
Tot groote droefheyd onverwagt,
Zijn daden zullen eeuwig leven:
Tot roem van het Nassous geslagt:
Zijn naem sal nooyt vergeten blijven,
In ‘t algemeen:
Men salse op zijn Graf doen schrijven,
In Marmer-steen.
| |
Graf-Schrift:
Hier leyd het Puyk der Batavieren,
Ian Willem Friso Cazimier,
Die stadig door zijn Krijgs-banieren;
Behaalden groene Lauwerier,
Die Vrankrijks hoogmoed deede dalen,
Leyd in dit Choor:
Zijn Ziel by God, zijn daden pralen,
De Wereld door.
|
|