Cupido's lusthof

(1613)–Gerrit Hendricksz. van Breughel– rechtenstatus



[pagina 137]
20. Emblemata.
DEn Duytsch in synen euvlen moet Beclaecht sijn lyden seer onsoet VVaerom hy vvert in liefden bracht Tot eene die hem luttel acht: Hy leght sijn hert, ghemoet, en sin op een, die van het aenbeghin Hem liever sach van achter gaen Als svvetzende daer voor haer staen. Soo dick en menichmael gheschiet, Dat yeder nae den rijckdom siet: Den dvvaes die sulcx aensiet van var Die lacht daerom als eenen Nar.

D'hoechduitscher-schwets en claaght sijn lijē den narr die lacht om t'malle vrijen
[pagina 138]

Nieu Amoureus Liedeken: Op de voyse. Hoort toe ghy jonghe sinnen. AEn wien sal ick mijn vryen Nu legghen dan te cost Op dat ick niet int lyen En com / dus fraey ghedost Doch 'tmoet eens zijn begost. Daechlijcx ick gaen braggheren Vry langs des Heeren straet / Waeraen soudet faileeren Met Eloquenten praet Weet ick noch lustich raet. Een Pau treurt int saysoenen Als sy haer voeten siet Maer ick heb witte schoenen Die brenghen gheen verdriet Want my ontbreket niet. Aen wien wil ick met reden Mijn lieffde vol hoochmoet Nu waerlijck gaen besteden / Want menich dochter soet Ick daghelijcken groet. Dus gaen ick veel ter keuren Send' menich minnen brief Meer macher my ghebeuren Dan ick can hebben lief / Maer een mijn hert verhief. Als jck sien die Ionckvrouwe Wiens schoonheyt my verrijckt En ick dan weer aenschouwe Een die wat fraeyder lijckt Daer toe mijn lieffde wijckt. Dus ben ick in veel sorghen / En weet schier wat te doen. Want liefde int verborghen Deur hooghe daden coen In my is al te groen. Daer zijnder die in eeren En rijcke vrijsters mee My souden wel begheeren Dat hun gheen schaemte dee tHuys blyven t'elcker stee. Prince. Prins, niet te hooch van moede Verheffet uwe star / Wat siet hoe de onvroede
[pagina 139]
Hier spottich staet van var / En denckt / siet desen Nar. Finis.
Een nieu Amoureus Liedt: Op de voyse. O ghy Nimphen hooch vermaert, &c. Phoebus Godt vant soet Musijck Maeckt ghy me ongheneucht Om u Daphne schoon en rijck Ghy varen laet veel vreucht Dees Goddin,, vliet de min En het speelen soet der Lier Dies verkeert // transformeert Sy in eenen Lauvverier Van ghelijcken // gaet Nu afwijcken // quaet Een door Venus raet. Ick nu wel beclaghen mach Dat door lieffd' mijn vryheyt Die ick selfs te bruycken plach Dus schandich heb gheleyt Op een schoon // maecht ydoon Die ghevaen my heeft ghebracht In het net // en percket Waerom dat Vrou Venus lacht Mijn lieff waerde bruyt Door u soet gheluyt My verlost hier uyt. Wilt Lieff overdencken staech Al mijn affectie groot Wat Lieffd' ick int herte draech Om u soet wesen bloot / Edel maecht // niet verjaecht Hem die u soo troulijck mint / Maer veel meer // crijcht de eer Dat ghy mijn pijn overwint / Vytvercoren // reyn Hooch gheboren // greyn Lavende Fonteyn. Waerom Lieff acht ghy soo slecht D'onlydelijcke pijn Die ick Minnaer trou oprecht Ben draghende devijn Laet ghy my // dencket vry Wat met waerheyt ick beken Waer ick heen // ben ghetreen Niemant wetet waer ick ben Want mijn traneleyt Als de swane schreyt Midts ick ben verleyt.
[pagina 140]
In swaer lyden ende druck Moet ick dus leven siet Met patientich ongheluck Tot dat mijn Lieff eens biet 't Soete woort // van confoort Ende helpen goedertier My Minnaer uyt 'tghevaer En dit overgroot dangier Ick beclaghen // mach Al mijn daghen // ach Dat ick oyt haer sach Prince. Om my peysen wilt schoon Lieff Als ick ben uyter stee Denckt om hem die u verhieff Wat u persoon hem dee Ghy Iongvrou // voor het trou Minnen hebdy hem ghehoont En voor 'tsoet // bitter roet Inde steed' van lieffd' gheloont Dus dan mijn Voochdes Onthout dese les Adieu schoon Princes. Finis.
Het onlydelijcke lyden Brengt onmydelijcke stryden.
Een Nieu Amoureus Liedeken: Op de Voyse. Schoonste Nimphe van het wout, &c. SOl die ryset in het Oost tot een troost Van de lieve Veldtgoddinnen Op dat Tellus weyd' met vreen werdt betreen Van de Ieughet soet int minnen. Schoonste dochter opter aerdt Reyn en waerdt In het binnenste gheschreven Dies belyde ick altijt dat ghy zijt Eenich al mijn hop' en leven Liefste ghy zijt my ontrent int absent. Hoewel ic om u moet lyden Een onlydelijcken brant int verstant. Door een vrientlijck teghenstryden. Dencket Lief wat woorden vroet dat wy soet Spraken / die wel accordeerden
[pagina 141]
Als twee lievers die soo saen niet afgaen / Maer doen wat hun hert begheerden. Doch dat ick moet van u scheen Brenght gheween / Mits ick van haer moet verharen D'edel hert twelck is doorwont t'alder stont Bidden sal om u welvaren. Nimphe waerdy soo beleeft dat ghy schreeft Eens hoe dat ghy waert te vreden Ick soud' weder allen vlijt doen subijt En aen uwer Lieffd' besteden. Dan allen mijn suchten flou mindren sou / En den gheest hem wat vermaken En door reyne lieffde soet mijn ghemoet Dubbelfout in lieffde blaken. Op dat wy comen hier naer haest te gaer D'een den anderen soo verhooghen Door den lieff en soeten sangh int aenvang Soo beschouwen vier bruyn ooghen. En Fortuna wijt verbreyt ons gheleyt Daer de Goden my doen varen Doet ons Lieffd' gheen overlast laetse vast Blyven / tot ons weervergaren. Een ghesont leven seer fijn wil Iuppijn Voor den wint recht laten waeyen En den Heer die eewich leeft mede gheeft Dat 'tgheluck te recht mach draeyen. Vaert dan wel die ick verhieff Soete lieff Wilt gheduerich op my peysen Alsoo ick door lieffds bevroen Oock wil doen En dat menich duysent reysen. Finis.
Ballade. Och wat is het scheyden druckich
[pagina 142]
Daer de Lieffde' schijnt vast gheplant, Hy mach achten hem gheluckich Soo sijn liefgen blijft constant Als ghy reyset buytens landt, Want dan somtijts tusschen beyden Comt den Nijdt vol onverstant Die door praten can verleyden Dat sulck liefde wort ghescheyden Maer veel beter hier toe past Eer van twee een gaet ter heyden Datmen door Cupidos last Eerst den knoop wel maket vast. Finis.
Rondeel. ADieu mijn waerde schoon Iongvrou God den Heer spaer u ghesondt En laet ons Lieffde blyven trou Adieu mijn waerde schoon Iongvrou Peynst om wy als ick doen om ou Soo blijft heel vast Lieffds verbont. Adieu mijn waerde schoon Iongvrou Godt den Heer spaer u ghesondt Adieu Lieff met u rooder mont.
Sonnet. GHelijck men soeckt in d'aerd' nae medecynale cruyden, Tot een ghenesingh van veel overgroote pijn Het welck een swacklijck mensch, cond' brenghen tot ruijn Als daechlijcx wel gheschiet, by die gemeene luyden, tGheen dat schijnt ongheacht, wel tmeeste can beduyden Int swack en cranck ghemoet, te maken lustich fijn, sGhelijcx alst mette Lieffd' ghemeenlijck conde zijn Die inghewortelt blijft tot opten dach van huyden. Inwendelijck sy wrocht door wercken die sy werckt Diens crenckte sy verslapt, wel eyndeling versterct Dat onghevoelijck schijnt, comt mede van hemselven Dus waer dat Lieffdes pijn, secretelijcken groeyt Hoewel Invidia, haer daechlijcx daer me moeyt Soo can sy thaerder spijt, gheen reyn Min t'onder delven. Finis.

Vorige Volgende

Cupido's lusthof

20. Emblemata.

Nieu Amoureus Liedeken:

Een nieu Amoureus Liedt:

Een Nieu Amoureus Liedeken:

Ballade.

Rondeel.

Sonnet.

Over dit hoofdstuk/artikel

lied