Gezelschapsliederen Oud en Nieuw

[p. 4]

'Wilhelmus van Nassouwen.'

Oorspronkelijke wijze.

Wil - hel - mus van Nas - sou - we,
ben ick van duyt-schen bloet,
het Va-der-lant ge - trou - we,
blyf ick tot 's Lants be-hoet,
'een Prin-ce van O - ran - jen'
ben ick vry on-ver-veert,
den Co - - - ninck van His - - pan - - jen,
ik al-tyd hebb' ge - eert.

In Godes vrees te leven
Heb ick altyts getracht,
Daerom ben ick verdreven,
Van Lant en goet gebracht.
Maar God sal my regeeren
Als een goet instrument,
Dat ick sal wederkeeren
Noch in myn regiment.

Lyd' u myn ondersaten
Die oprecht syt van aard,

[p. 5]

 

God sal u niet verlaten,

 

Al zyd' ghy nu beswaert.

 

Die vroom begeert te leven,

 

Die bidde nacht en dag,

 

Dat God my kracht wil geven

 

Dat ick u helpen mach.

 

 

4.

Lijf, goet, en al te samen

 

Heb ick u niet verschoont.

 

Myn broeders hoog van namen

 

Die hebben 't oock betoont.

 

'Graaf Adolf' is gebleven

 

Te Vrieslant in den slag,

 

Syn ziel, in 't eeuwig leven

 

Verwacht den jongsten dag.

 

 

5.

Een edel Prins geboren

 

Van Keyserlick geslacht

 

Een Vorst des rycx verkoren

 

Ick altyts ben geacht.

 

Voor Godes Woord en leere,

 

Heb ick vry onvertsaegt,

 

Gelyck een held met eere,

 

Myn edel bloet gewaegt.

 

 

6.

Myn schilt en myn betrouwen

 

Zyt ghy (O God myn Heer!)

 

Op u soo wil ick bouwen;

 

Verlaet my nimmermeer:

 

Opdat ick vroom mach blyven,

 

U Dienaer t' aller tyt,

 

De tyranny verdryven,

 

Die menigh hert doorsnyt.

 

 

7.

Voor al die my beswaren,

 

En myn vervolgers zyn,

[p. 6]

 

Wil my (o God!) bewaren

 

In desen droeven schyn.

 

Dat sy my niet verrasschen

 

In haren boosen moet,

 

Haer handen niet en wasschen,

 

In myn onschuldig bloet.

 

 

8.

Als David moste vluchten

 

Voor Saul den tyran,

 

Soo heb ick moeten suchten,

 

Met menig Edelman:

 

Maer God heeft hem verheven

 

Verlost uyt aller noot,

 

Een Coninckryck gegeven

 

In Israël seer groot.

 

 

9.

Nae 't suer sal ick ontfangen

 

Van God den Heer oock 't soet,

 

Waer kan meer na verlangen

 

Myn Vorstelick gemoet,

 

Dan dat ick hier mach sterven

 

Met eeren in het veld,

 

En 't eeuwig ryck beërven,

 

Als een ghetrouwen held.

 

 

10.

Niets doet my meer erbarmen

 

In myn swaer ongeval,

 

Dan dat men siet verarmen

 

Des Conincx Landen al.

 

Dat u de Spanjaerts krencken

 

O edel Nederlant!

 

Als ick dat gae bedencken,

 

Myn edel harte brant.

 

 

11.

Als een Prins opgeseten

 

Blyf ick met myn heyrkracht

[p. 7]

 

Van den tyran vermeten

 

Heb ick den slag verwacht,

 

Die by Maestricht begraven

 

Zeer vreesde myn gewelt.

 

Myn ruyters sach men draven

 

Seer moedig door het velt.

 

 

12.

Soo het den wil des Heeren

 

Had op dien tydt geweest

 

Ick had wel willen keeren

 

Van u dit swaer tempeest;

 

Maer dHeere van hier boven

 

Die alle ding regeert,

 

En die elck een moet loven,

 

En heeft het niet begeert.

 

 

13.

Seer Christlick was gedreven

 

Myn Princelyck gemoet,

 

Stantvastich is gebleven

 

Myn hert in tegenspoet.

 

Den Heer heb ick gebeden

 

Wt mynes herten gront

 

Dat hy myn saeck en reden,

 

Wtvoeren t'aller stont.

 

 

14.

Oorlof myn arme schapen,

 

Die zyt in grooten noot,

 

U herder zal niet slapen,

 

Al lydt ghy veel' aenstoot.

 

Tot God wilt u begeven,

 

Syn heylsaem woord neemt aen,

 

En een vroom Christen leven

 

Want 't is hier haest gedaen.

 

 

15.

Voor God wil ick belyden

 

En voor syn groote macht,

[p. 8]

 

Dat ick tot geener tyde

 

Den Coninck heb veracht;

 

Dan dat ick Godes eere

 

Most voorstaen aldereerst,

 

Gehoorsaemheyt den Heere

 

Bewysen moste meest.

marnix van st.-aldegonde, geb. 1538 † 1598.