|
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
EEn Venus dierken heb ick wtvercoren,
Ghelijck mijn siel in mijnen lichame,
| |
| |
Schoonder ter werelt en weet ick niet gheboren,
Boven alle die leven is sy my aenghename,
Die conditien haer [sprekens] zijn goet en bequame,
Gelijck Pallas heef [...] handen,
Int gaer ghelijckt [...] eersame,
In eloquentie gaetse boven alle verstanden,
Met wijsheyt brochtse Virgilius in schanden,
Haer hayr ghelijckt den coleur vanden gouwe,
Haer lieffelijcke ooghskens doen my verbranden,
Ghelijck een roose ontloken staet inden douwe,
Also staetse in schoonheyt dese kerssouwe,
Het is een bloeme boven ander figueren,
Ick verheughe my als ickse aenschouwe,
Maer by haer te zijn en mach my niet ghebeuren.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Tis wonder wat
dees meyskens doen.
EEn blomken jent, seer excellent,
Staet in mijn hert gheschreven,
Gheen man en kent, schoonder present,
Gheen liever lief verheven.
Ghelijck een roosken blosen haer wangen,
Haer liefde is my eenen strael moordadich,
Noyt en mocht Pyramys hebben meerder verlangen
Om sijn Thisbe die hy beminde suradich,
Ghelijck ick na haer doe ghestadich,
Want sy alleen staet int herte gheschreven,
Woude sy my wesen ghenadich,
Gheen blijder mensch dan ick en souder leven,
Boven alle gheboren heb ickse verheven,
Sy is mijn blijschap ende alle mijn jolijt,
Gheen ander en salder oock comen beneven,
Sy salse blijven nv en tot alder tijt,
Om haer ick menighe ure sonder slapen verslijt,
Peysende op die schoonste der creatueren,
| |
| |
Als ickse sie, van herten ben ick verblijdt,
Maer by haer te zijn en mach my niet ghebeuren.
Gheen meerder vreucht, in dese jeucht
Dan lief by lief te wesen,
Sy zijn verheucht, in aller deucht,
Waer vreucht is wtghelesen.
Ick verheuch my seer als sy my coemt teghen,
Want dan geeft sy my een minnelicke groet,
Nochtans een weynich werd ick weder verslegen,
Mits dat sy dan met liefden ontsteeckt mijn bloet,
Och wanneer ick peyse op haer wesen soet,
Mijn herte dunckt my in alle geneuchten vloeyen,
Och oft ickse mocht crijghen in mijn behoedt,
Mijn verdorde jeucht sou wederom groeyen,
Die nv eylacy niet en can gevloeyen,
Want sy is mijn vreucht en jubilatie,
Sy isse wiens wesen my sou ghevoeyen,
By haer te zijn waer my een recreatie,
Haer minnelic ooghskens zijn my een confortatie,
Vercreghe ick haer jonste ick en sou niet treuren,
Het aenschouwen van haer is my een gratie,
Maer by haer te zijn en mach my niet ghebeuren.
Och oft ick waer, een ure by haer,
Ick soude daer, claghen dats claer
Prince, boven alle Princessen schoone,
Is sy mijn hoop mijn troost en weelde,
Waert dat sy my confoort gaef te loone,
Van dese sieckten ick niet meer en queelde,
Ick waer ghetroost met dat lieffelick beelde,
Als ickse sie mijn droefheyt mach niet dueren,
| |
| |
Gheenderhande druck my en verveelde,
Maer by haer te zijn en mach my niet ghebeuren.
Prince ghemeen, gheen goet certeen,
Sou ick voor haer begheeren,
Want sy alleen, en anders gheen,
|
|
Auteursrechtvrij