Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd

Alle ding is gantsch ydel. Predicker I. Cap.

Stemme: Laestmael ginck ick ter Jacht.

HOe kraelt ghy met u stem,
Ghy Davids Soon verheven,
Vorst van Jerusalem,
Door hooger Geest gedreven:
En preeckt, dat alles watter schijnt,
Is ydelheyt, die ras verdwijnt,
Waer in de mensch sich quijnt.

't Is ydel, ydelheyt,

't Is arbeydt en ellende,
Hoe sich de Mensch oock vleyt,
Jae hoe hy 't oock wil wenden:
Al watter schuylt in 't Sonne licht,
En onder 's Hemels aengesicht,
Slechts moeyt' en jammer sticht.

Een yder keert en gaet,

De winden en de vloeden,
Het oogh wort noyt versaet,
Noch minder de gemoeden:
Al watmen hoort is al geschiet,
Watmen doet, is al verdriet,
Het is een ydel niet.

Al 't nieuwe, dat is oudt,

Het oudt, dat is vergeten:
Van ons, my dit vertrouwt,
En salmen na niet weten:
Ick ondersocht der menschen werck,

[p. 72]

 

Met een vlijtigh oogemerck:

 

Maer 't was een moeylijck werck.

 

Ick sprack, nu ben ick groot,

 

En wijser als mijn Vad'ren:

 

Waerom 't my noyt verdroot,

 

Te suygen wijsheydts adren:

 

Ick leered wijsheydt, dwaesheydt mee,

 

'k Had verstant en kloeckheyt ree,

 

Doch kreegh maer moeyt' in stee.

 

Nu wou 't hert vrolijck zijn,

 

En goeder dinghen leven:

 

Eylaes, dit was oock pijn,

 

Stracx gingh my vreughd' begeven.

 

Ick dacht O yd'le ydelheydt:

 

Ydel ist hoe dat ghy vleyt,

 

O yd'le ydelheydt.