Kuyper, Eric de
Eric Firmin Petrus de Kuyper, Vlaams filmer, filmtheoreticus en prozaschrijver (Brussel 2.9.1942). De Kuyper
studeerde aan de Rijksuniversiteit voor Toneel- en Cultuurspreiding, waar hij in 1966 afstudeerde. Daarna volgde
hij een studie filosofie en massacommunicatie aan de Vrije Universiteit van Brussel. Bij A.J. Greimas
promoveerde hij vervolgens in Parijs op Pour une Sémiotique Spectaculaire. Voor de BRT was hij van 1965 tot
1977 programmamaker over film en produceerde hij De andere film, waarin hij aandacht besteedde aan
experimentele films. Hij schreef voor tal van kranten en tijdschriften recensies en theoretische bijdragen over
film, onder meer voor De Vlaamse Linie, Spectator, Streven en de Nederlandse bladen De Tijd en Het Parool.
Vanaf 1977 was hij medewerker van de Katholieke Universiteit van Nijmegen waar hij het bijvak Dramatologie
introduceerde, een vak dat in 1984 een volledig afstudeerrichting Film- en Opvoeringskunsten werd en waarvan
hij hoofddocent was.
De Kuyper maakte een viertal speelfilms: Casta Diva (1981), Naughty boys (1982), A strange love affair (1985)
en Pink Ulysses (1990). In 1988 werd hij adjunct-directeur van het Amsterdams Filmmuseum.
Als auteur van proza debuteerde De Kuyper pas in 1988 met Aan zee. Taferelen uit de kinderjaren. Hoewel het
boek niet in de ik-vorm is geschreven, is het een autobiografisch verhaal in een speelse en losse vorm en in een
documentaire stijl. In de eveneens sterk autobiografische romans De hoed van tante Jeannot (1989) en Mowgli's
tranen (1990) is de afstand geringer, omdat hierin ook een ik-verteller optreedt. Het proza van De Kuyper is sterk
visueel gericht, waarbij hij op een filmische manier op onderdelen inzoomt. In Villa Zeelucht (2004) geeft hij
opnieuw autobiografische schetsen over de Belgische badplaats Oostende.
In Een tafel voor één (1990) geeft De Kuyper verslagen van zijn bezoeken aan film- en operafestivals, maar ook
in die opstellen wordt een aanvulling gegeven op zijn kinder- en jeugdervaringen. In 1991 zette hij zijn
herinneringen voort in Grand Hotel Solitude. Taferelen uit de adolescentiejaren. In 2003 bewerkte De Kuyper
Prousts roman A la recherche du temps perdu voor toneel.
Literatuur: BNTL; Kritisch lexicon; Lexicon lit. werken; Oosthoek; K. Osstyn, 'De hartstochten van Eric de
Kuyper', in: Ons Erfdeel 33 (1990) 5, p. 664-671; E. de Kuyper, 'De autobiografie, of Het geschreven leven', in:
(Auto)biografie in de literatuur, speciaal nummer van De Vlaamse Gids 80 (1996) 1, p. 25-29; D.
Vandendriessche, 'Eric de Kuyper over de moeilijke keuze tussen twee moedertalen', interview in: M. de Ridder
(red.). Het verdronken land. Franstalige Vlaamse schrijvers, speciaal nummer van Gierik 20 (2002) 75, p. 64-73.
G.J. van Bork
[Nieuw, maart 2007]
Auteursrechtelijk beschermd