Doorn, Johnny van
Johan van Doorn, Nederlands schrijver/improvisator
(Beekbergen 12.11.1944 - Amsterdam 26.1.1991). Trad met
geïmproviseerde teksten en acts op bij happenings en manifestaties onder verschillende
namen: onder meer Electric Jesus, Meester van de Chaos, Electric Goebbels. Nationale
bekendheid kreeg hij onder de naam Johnny de Selfkicker, vooral door zijn optreden in Carré
in 1966. In datzelfde jaar verscheen zijn eerste bundel poëzie, Een nieuwe
mongool (1966), die hijzelf in de ondertitel omschreef als ‘post-sexuele
zondagspoëzie’. In 1972 trad hij op televisie op in de Show tussen de schuifdeuren en een
jaar later maakte hij met Armando en Cherry Duyns het programma Herenleed voor de
VPRO-TV. Met dit laatste programma werd ook in het theater opgetreden.
Van Doorn sloot met zijn poëzie aan bij de Amerikaanse beat- en popdichters en bij de
‘ready mades’ zoals die opgenomen werden in de tijdschriften Barbarber en De Nieuwe
Stijl. Met Mijn kleine hersentjes (1972) gaf hij in een reeks schetsen een
nostalgische terugblik op zijn jeugd in de jaren vijftig. Zowel in dit boek als in het
autobiografische De geest moet waaien (1977) blijkt de turbulentie van de jaren
zestig plaats te hebben gemaakt voor meer evenwichtig proza. In 1990 verscheen De
lieve vrede, legendarische momenten 1944-1990, waarin Van Doorn autobiografisch
terugkijkt.
Literatuur: Kritisch lexicon; Oosthoek; WP-lexicon; J. Goedegebuure, ‘Van Neo-Realisme tot Neo(n)-Romantiek’, in: Tirade 31 (1987) 313, p. 568-588; A. Koopman
(red.). Johnny van Doornnummer van Parmentier 4 (1992-1993) 3; H. Dütting (red.). Archief
Johnny van Doorn, beschouwingen en interviews (1994).
G.J. van Bork
[aangevuld, februari 2003]
Auteursrechtelijk beschermd