Barnard, Benno
Hendrik Herman Benjamin Barnard, Nederlands dichter en essayist
(Amsterdam 21.11.1954). Zoon van de dichter en predikant Willem Barnard, die als
schrijver bekend is onder het pseudoniem Guillaume van der Graft.
Benno Barnard vertrok in 1976 naar Brussel, waar hij als redacteur werkte bij
Humo. Daarna was hij tot 1986 werkzaam in Antwerpen als eindredacteur van
uitgeverij Manteau.
Barnard debuteerde als dichter in 1980 in Hollands Maandblad en zijn eerste bundel poëzie
verscheen in 1981: Een engel van Rossetti. In zijn poëzie tracht Barnard de
werkelijkheid opnieuw te ordenen om zo tot een hogere waarheid te komen dan uit de feiten, de
geschiedenis zelf zou blijken. Een engel van Rossetti is een terugblik op de 19de-eeuwse
decadente schoonheidsidealen. In zijn latere poëzie staat de relatie tussen zijn kinderjaren en het nu
van de volwassen dichter centraal en ook de gedroomde, maar afwezige geliefde, zoals in de bundel
Het meer in mij (1986). Intussen had hij in 1985 voor de bundel Klein
Rozendaal (1983) de Lucy en C.W. van der Hoogtprijs gekregen.
Na Klein Rozendaal begon Barnard ook kritisch en scheppend proza te schrijven. Essays over
Nederlandse en Vlaamse dichters bundelde hij in Tijdverdrijf voor enkle fijne luiden
(1987). Uitgesteld paradijs (1987) is een ontwikkelingsroman waarin de ‘ik’
wordt beschreven in het kader van de exemplarische gebeurtenissen die de ‘held’ hebben
gevormd. Daarbij wordt de mythische en romantische houding van het kind meer en meer
overwoekerd door de werkelijkheid die het paradijselijke van die kindertijd verdringt. Uitgesteld
paradijs is, hoewel het verscheen als ego-document in de reeks Privé-domein, bepaald niet alleen
autobiografisch. Het boek is in feite een mengsel van autobiografie, fictie en beschouwend proza.
Literatuur: Kritisch lexicon; Oosthoek; WP-lexicon; R. Ekkers, ‘Leven en dood - liefde
en literatuur’, in: De Gids 150 (1987) 4/5, p. 413-416; P. de Wispelaere, ‘Romantiek en
realiteitszin bij Benno Barnard’, in: Ons Erfdeel 31 (1988) 1, p. 48-51; Y. van der Goot, H.
Burggraaf en G. Westra, ‘Een agnosticus’ interview in: Rondom het woord 34 (1992) 2, p.
49-53; H. de Coninck, ‘Het ik als kruiswoordraadsel’, in: Dietsche Warande & Belfort 139
(1994) 4, p. 519-525; A.M. Musschoot, ‘Benno Barnard: ‘dichterlijk omgaan met
doden’’, in: Ons Erfdeel 37 (1994) 5, p. 741-742.
G.J. van Bork
[nieuw, februari 2002]
Auteursrechtelijk beschermd