Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
AuteursrechtvrijStemme: Vlucht niet, vlucht Laura niet.'t IS immers tijdt beklaeght
Dat my langh heeft behaeght
Mijn eyghen dwase zeden,
Om dat ick wirdt ghejaeght
Door liefde, die noch reden
Noch ooc 't verstant een plaetse geeft,
| |
[pagina 34]
| |
Noch ooc 't verstant een plaetse geeft,
Maer in all's gh'lijck ontsinnigh leeft.
2. Wat wulpsche liefde baert
Is kantigh aen den aert,
Is teghen alle zeden,
Hy gaet voet-opper-waert,
En laet een ander treden
Met 't hoofdt verheven in de locht, &c.
Maer hy alleen volght d'eyghen tocht.
3. Hy kiest den duyst'ren nacht,
En doet aen hem sijn klaght,
Als oft de donckerheden
Hadden verborghen macht
Om t'hooren sijn ghebeden,
En haet alleen den hellen dagh, &c.
En voorts doet 't ghen' hy 't minste magh.
4. Want liefd' benijt de vreught,
En haet voordts dat de jeughdt
Gheniet een vryer leven,
En vindt alleen gheneucht,
Wanneer dat hy kan gheven
Aen iemant leet, oft groote pijn, &c.
Want liefde lieft ghekant te zijn.
5. Hy haet den wijsen meest,
En maeckt sich als een beest
Die ware reden volghen:
Waer-om dat hyse eest
Met water-uyt-ghezwolghen
Wt Lethes duystere rivier, &c.
En soo ontrooft hun 't hemelsch' vier.
6. Hy heeft een vaste wet
Aen alle man gheset,
| |
[pagina 35]
| |
Dat all'de ghen' die duycken
Onder sijn warre-net,
En on-uyt-loopbaer fuycken,
Noyt souden wesen eens' verout, &c.
Waer-om hy hem als kints staegh houdt.
7. En heeft een dwase seed'
Die boven d'ander treedt,
Van gh'willigh hem te blinden,
Meest als hem hoeft ghereet
Sijn sinnen om te vinden
Sijn weder-deel, waer met hy wilt, &c.
Dat-men sijns levens draet af-spilt.
8. 'k Bidd' u ey ! liefde laet
My in den goeden staet
Die 'k eerst maer hebb' ghekreghen,
Midts ghy ontsinnigh gaet,
Als gh' ievers zijt gheneghen
Te schieten, komt als dan by my, &c.
Vw' pijlkens stier' ick t'allen ty.
|
|