Delfs Cupidoos schighje
(1652)–Arnold Bon–
Auteursrechtvrij
[pagina 163]
| |
Ick daelde van het sant,
Tot in het dal daer'k juyst mijn Engel vant,
Seer sagt in slaep, en riep in droomtjes Floriaen kom kust;
En demp Mijn heete lust.
2. Dit sneed' my door mijn Bloet.
En maeckte mijn gemoet,
Gealtereert, en evenwel ick dorst,
Om d'eerbaerheyt nau raken aen haer Borst;
'k Viel by Haer op mijn knien,
Om al haer Deeltjes aerdigh door te sien,
Maer ach mijn vleesch en kost't niet lyen, want mijn Geest vlooch heen
En was de Doot gemeen.
3. Lenora zat van rust,
| |
[pagina 164]
| |
Ontluyckt met frisse lust,
Maer weer beswijckt, en riep gans droevig af,
Is dit den Droom die my genoeging gaf?
O! Goon ick ben ontmaegt.
En moet onwaerdigh eeuwig zijn verjaegt,
Vyt 't Iuffer rot, want ziet mijn schender leyt hier kout ontsielt:
Ach was ik oock vernielt.
4. Mits nam mijn Geest zijn keer
En kreeg het Leven weer,
En mijn gedacht docht noch om 't soet gesigt,
Maer laes! ellendigh wiert ick uytgelicht.
Ick stelt mijn onschult voor,
Maer haer vertrouwen gaf my geen gehoor,
Zy hield my vast en 'k most haer sweren eeuwig bed-genoot
En rusten in haer schoot.
Bon is goet. |
|