Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Siet de wijse fol. 79.
Iesv oorspronck aller ghenucht,
Nae u mijn ziele nacht ende dagh versught,
Als ghy zijt verschenen
Den druck haest is verdwenen,
En u ghesicht
My aenbrenght een nieuw licht.
Wat vreught een reyn hert in u vindt,
Dat met een louter liefd' u hier altijdt dient,
Dat tot u verledicht,
Door nedricheydt ghevredight,
Staegh in u rust
Met hemelsche wellust.
Haer oogh wel ghesuyvert altijt
Vindt al te licht u schoon aenschijn vol jolijt.
Dat van vreught doet springhen,
Godts lof dat 't hert doet singhen,
In dit gheniet
| |
[pagina 493]
| |
Dat van hem bant verdriet.
O wel soet gheniet van den Heer!
Dat aen de werelt is onbekent soo seer,
Waer by al haer vreughden,
Die oot een hert verheughden,
Niet dan 'nen schijn,
En enckel schaepen zijn.
O wel soet gheniet dat ons doet
Smaecken hier in dit dal het oneyndich goedt:
Eeuwich dat ghenieten,
Aensien sonder verdrieten
Die in u hof
Staegh singhen uwen lof.
Al wert naer dit leven de deught
Noot van den Heer geloont met de hoochste vreught,
Ghenoech die sou betalen
't Jolijt dat hy doet dalen
In desen tijdt
Op 'thert dat hy verblijdt.
O jock al te soet van den Heer!
Waerom en soeckt mijn ziel u niet meer en meer,
Dat ick meer ghenaecken,
Den Heer magh hier meer smaecken,
Meer sien hoe soet
Dat is het hoochste goedt.
O mensch die altijdt staet nae vreught,
Maer noot en gaet die soecken hier in de deught,
Moght ghy eens gheraecken
Tot dit gheluckich smaecken
Van 't hoochste goedt,
Mijn hert dat smilten doet.
Kost ick u dat eens doen verstaen,
En tot den oorspronck u om de vreught doen gaen,
Kost ick wijs u maecken
Wat dat de zielen smaecken
Alleen die Godt verkiesen tot hun lot.
Ach hoe haest verleert u sou zijn
| |
[pagina 494]
| |
Al, waer ghy hier naer jaeght met verdriet en pijn,
Haest soudt ghy wel haten,
De valsche wereldt laten,
En met my gaen
Naer Godts wellusten staen.
|
|