Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
[pagina 455]
| |
Siet de wijse fol. 50.
Iesvs.
O Mensch, gheschapen naer mijn belt,
Keert u tot my in all' u sinnen,
Siet de liefdes groot gheweldt,
Die my soo seer u doet beminnen.
Den mensch.
U liefde is tot my soo groot,
Wat sal ick u, Heer, weder gheven?
Gh'ebt voor my besuert de doodt,
Op dat ick eeuwigh eens sou leven.
Iesvs.
Gheeft my u liefde, gheeft u hert,
Dat ick daer in magh heerschappijen,
Dat ick wegh-nem' all' u smert,
En u in my gansch doe vertijen.
Den mensch.
Wat is mijn liefden, o Heer?
Dat ghy soo seer daer wilt naer haecken,
Dat ghy die bemint soo seer,
En doet daerom soo groote saecken?
Iesvs.
De liefde is u al te nut
Tot het gheniet van mijn groot wesen,
Die mijn hert tot u versuet,
Om u van sonden te ghenesen.
| |
[pagina 456]
| |
Den mensch.
Nut is die my, o mijnen Al,
Maer wat sal u mijn liefde baten?
Waer med' u ick loonen sal,
Die my bemint soo boven maten?
Iesvs.
'k Heb mijnen loon, als 't u wel gaet,
Dit is doch alle mijn verlanghen.
Want u winst hou ick mijn baet,
Dus heb ick 't hert aen u ghehanghen.
Den mensch.
Nu sien ick wel dat ghy zijt goedt,
Jae dat de goedtheydt is u wesen.
Gheeft m'u liefde dan, soo soet,
O goedt, o schoonheydt uyghelesen?
Iesvs.
Ick sal s' u gheven, wilt ghy daer
In all' u crachten me toe wercken,
Hier mijn stappen volghen naer,
Daer u mijn gratie sal toe stercken.
Den mensch.
Wel aen dan, Jesv, staet my by,
Van nu af gaen ick u beminnen,
Van u schepsels keeren my
In grondich sterven van mijn sinnen.
Iesvs.
Dit is doch alle mijnen wensch,
Want u te goedt is soo te wesen,
Heylich nae den heelen mensch,
Van all' u qualen gansch ghenesen.
Den mensch.
Verbannen uyt mijn hert dan zy
| |
[pagina 457]
| |
Al dat u daer in sou mishaghen,
Op dat u zy vreucht in my,
Daer ick het al wil gaen om waghen.
Iesvs.
U welvaert is mijn meeste vreucht,
Daerom wensch ick volmaeckt u leven
Met de alderhoochste deught,
Om my op 't hoochst' aen u te gheven.
Den mensch.
Meynt ghy my dus, soo wil ick nu
Alleen u meynen t' alle tijden,
'k Wil oprecht beminnen u,
In als ghelijck, in troost, in lijden.
|
|