Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen
(1645)–Guilielmus Bolognino–
AuteursrechtvrijBedeylt indry deelen
Op de wijse: Las qui hattera le temps. 't Is al ydel wat hier is,
't Is ghewis
Al maer eenen schijn,
Al bedrogh en pijn, pijn,
't Is 't hooghste goedt alleen,
Dat ghenoeght ons en anders gheen.
| |
[pagina 443]
| |
'T Is al ydel wat hier is,
't Is ghewis
Al maer eenen schijn,
Al bedrogh en pijn.
't Is 't hoochste goedt alleen,
Dat ghenoeght ons en anders gheen.
Als ick hier ghebruyck den mensch
Nae ghewensch,
Haest my in 't gheniet
Vindt een nieuw verdriet.
't Is 't hoochste.
Is 't dat ick dan in wellust
Soeck mijn rust,
Hoe groot die oock zy,
Haest vernoeitse my.
't Is 't hoochste.
Keer ick weer tot geldt en goedt
Mijn ghemoedt,
Altijdt onversaet
Gheldt en goedt my laet.
't Is 't hoochste.
Is 't dat nu tot wereldts eer
Ick my keer,
Soo blijf ick naer meer
Dorstich even seer.
't Is 't hoochste.
Alles docht my wat te zijn,
Eer 't was mijn,
Maer 't besit verclaert
Hunnen rechten aerdt.
't Is 't hoochste.
Dat 't is onghenoechsaem al
In dit dal,
Gheenen dorst en blust
Allen aertschen lust.
't Is 't hoochste.
Doen de wereldt soo seer logh',
| |
[pagina 444]
| |
My bedrogh',
Socht ick langh, om niet,
Eens t' ontgaen verdriet.
't Is 't hoochste.
Mijn hop' allen ooghen-blick
Weckten ick
Tot een ander goedt,
Met verloren moet.
't Is 't hoochste.
Ick versocht 't een 't ander naer
Even swaer
En vergat 't bedrogh
Van het wereldts sogh.
't Is 't hoochste.
Ick docht eens te zijn ghepaeit,
Wel ghesaeit,
Maer niet dan verdriet
Alles naer hem liet.
't Is 't hoochste.
Dit is 't eyndt dan aller smert
Van mijn hert,
Dat ick 't al ghemis
Dat Godt niet en is.
't Is 't hoochste.
Comt, vervult dan, eeuwich goedt,
Mijn ghemoedt,
Comt, mijns hertens lust,
Comt, volkomen rust.
Ghy zijt doch 't goedt alleen,
Dat ghenoeght ons en anders gheen.
|
|