Den Gheestelycken leeuwercker vol godtvruchtighe liedekens ende leyssenen

Bedeylt indry deelen

[p. 438]

Van de ghenoechsaemheydt van Godt, ende de onghenoechsaemheydt van de wereldt.

Op de wijse: Mijn droefheydt moet ick claeghen.

Eerste deel.

Hoe langh sult ghy noch dwalen,
O mensch swaer van ghemoedt?
Tot d' aertsche goe-den dalen
Van 't eeuwigh ee-nigh goedt?
Meynt ghy te vinden rust,
Versaeyt te moghen zijn
In allen 's werels lust,
Valsch, ydel en vol pijn?

HOe langh sult ghy noch dwalen,

O mensch swaer van ghemoedt,

[p. 439]

 

Tot d' aertsche goeden dalen

 

Van 't eeuwigh eenich goedt?

 

Meynt ghy te vinden rust,

 

Versaeyt te moghen zijn

 

In allen aertsen lust,

 

Valsch, ydel en vol pijn?

 

 

 

Tot Godt zijt ghy geschapen,

 

Tot 't eeuwich Godts gheniet,

 

Waer buyten sult ghy rapen

 

Niet anders dan verdriet.

 

Loopt wuftich hier en daer,

 

Ghebruyckt sijn schepsels al,

 

't Een voor en d' ander naer,

 

U haest vervelen sal.

 

 

 

Meynt ghy u hert te rusten,

 

Soo hooch, soo diep, soo wyt

 

Met d' ydele wellusten,

 

Daer ghy u goedt om mijdt?

 

Neen, 't vulsel van u hert

 

Alleen is 't hoochste goedt,

 

Alleen goedt sonder smert,

 

Sonder verdrieten soet.

 

 

 

Daerom soo gaet ghy dolen,

 

En soect onwetens all'

 

Dit goedt, u noch verholen,

 

Maer in dit byster dal:

 

Soect, soect 't ghen 'dat u treckt,

 

Maer daer 't te vinden is,

 

't Verstandt hier doch verweckt,

 

En kent u duysternis.

 

 

 

Ghy soect eens zijn te vreden,

 

Gheluckich sonder leet,

 

Maer t' onrecht hier beneden

 

Soect ghy dit wyt en breet.

 

Alle gheschapen goedt

 

Laet dorstich en vol smert,

 

Laet ydel en vol moet,

 

In onrust allen hert.

 

 

[p. 440]

 

Als wy hier iet ghenieten,

 

Hoe seer dat 't was bemint,

 

Hoe haest sal 't ons verdrieten,

 

Haest tot wat nieuws ghesint:

 

Maer als weer ons gheschiedt,

 

Het langh ghewenscht nieuw goedt,

 

Haest wer' een nieuw verdriet

 

Wat nieuws ons soecken doet.

 

 

 

Elck, eer 't noch was becomen,

 

Gaf door de hop' vermaeck,

 

Dat haest is wegh ghenomen,

 

Als comen is de saeck:

 

Die haer dan kennen doet,

 

En kleyn dan wordt gheacht,

 

Die voor soo groote goedt

 

Haer uyt-gaf noch verwacht.

 

 

 

Dus blijft den mensch hier d'walen,

 

En doet verloren moet,

 

Als hy in 's wereldts palen

 

Soect een ghenoechsaem goedt:

 

Alleen in Godt den Heer

 

Schuylt die volcomen rust,

 

Daer hy om dwaelt soo seer

 

Tot allen aerdtsen lust.