Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
Auteursrechtvrij
[pagina 65]
| |
Voys: Ik weet een uytverkoren Stad.Het aengename Nieuwe Iaer,
Is nu weer voor de hand,
Wy worden Gods gunst gewaer,
En dat aen alle kand,
Ook daer in dat gy nu ter tijd
Ons geeft het Nieuwe Iaer;
Waer over dat wy zyn verblyd,
En vrolyk allegaer.
2. Maer onse vreugt te dezer stond,
Bestaet die in het goed,
Of isse maer op schyn gegrond,
Dat weynig voordeel doet,
Laet ons niet al te zeer verblyd
Zyn in ‘t aenstaende groen,
Wy konnen met dees nieuwen tyd,
Wel beter voordeel doen:
3. Laet ons veel liever overslaen
En ons gaen keeren tot,
Bedenken hoe de saken staen,
Met ons en onsen Godt,
Wy zullen meyn ik voor gewis
Bevinden met ‘er daet,
Dat God nu zeer vertoornt is,
Over ons sonden quaet
4. Maer of men dit al hoord en ziet
En Godt ons dreygt te slaen,
Het schynd wy en gevoelent niet:
Of merken het niet aen,
Want yder gaat in boosheid voort
Die neemt de overhand,
Waer over dat God is verstoord,
En plagen komt ons land
5. Gelyk wy dit voorleden Iaer,
Wel waer geworden zyn,
Doen onze Vrugten zijn voorwaer,
| |
[pagina 66]
| |
Bedorven door ‘t Fenijn,
‘t Is waer dat God tot ons profijt,
De Terwe heeft behoed,
Maer wy zijn meest de Vrugten quijt,
Die onse Beesten voed.
6. En nu zoo hoord men in ons Land,
Weer van een ander wee,
Te wetene hoe des Heeren hand,
Nu plagen komt ons vee,
Een plage die men niet verstaet,
‘t Schynd niemand is zoo vroet
Daer baet geen Kruyt of wysen raed,
Wat moeyte dat men doet.
7. Hadden dees Beesten nu verstand,
Maer zy doorgrondet niet,
Sy mogen dus gelykerhand,
Wel klagen haer verdriet,
Wel Heer wat hebben wy gedaen,
Dat gy ons zend dees pijn,
Laet uwe hand de menschen slaen,
Die zeer ondankbaer zyn.
8. Dog ons en is niet onbekend,
Waerom God dit verdriet,
Over de stomme beesten sant,
Dewijl het al geschied,
Om onze zonden en misdaet,
Die God zoo tegenstaet
Want schoon dat God de beesten slaet,
Wy hebben ‘t quaed gedaen.
8. De wereld’ en wellust overdraegt,
Die heden werd gepleegt,
Het diend te regt ook wel beklaegt,
Want als men ‘t overweegt,
Veel menschen zijn gelijk men ziet,
Zoo dartel welig boos,
Wat dat in u weet en wilt men niet,
Is dat niet goddeloos
10. Wat heeft den gulden overvloed,
Ons langen tijd bestraelt,
‘t Scheen dat ons niet als enkel goed
Quam over ons gedaelt,
| |
[pagina 67]
| |
En nu God alle volheid geeft,
En eenen goeden vree,
‘t Schijn dat men nu vergeeten heeft
Die al dit goed ons dee.
11. In plaetse van tot dankbaerheid
Te werden opgewekt,
Zoo schijnd dat men al dees vryheid
Tot enkel weelde trekt,
Maer daer zoo wel een ander tijd,
Eens komt met ‘er spoet,
Dat wy haest zouden werden quyt,
Al zulken overvloed.
12. Want dat God hand eens nader quam
Sloeg ons met plagen groot,
En al onsen voorraed weg nam,
Van Suyvel, en van Brood:
Souden wy niet geraken dan,
In een bedroefden staet,
Hierom laet ons van stonden an,
Plegen den beesten raed.
13. Niet beter als van stonden aen,
Te vallen God te voet,
En van ons zonden af te slaen,
En met een waer ootmoet,
Ons quaed belijden voor den Heer,
Gelijk als David dee,
Wy, wy hebben gezondig zeer
En niet het stomme Vee.
14. Daer diend geen uytstel of respijt
Tot boete meer gezogt,
Misschien of God in desen tijd,
Het quaed berouwen mogt,
En tot genaden wierd bereyd,
Die hem zoo toornig hieuw
Dewijl dat zijn Barmhertigheid;
Is alle morgens nieuw.
15. Sy is ook nieuw in ‘t nieuwe jaer,
Daer is geen twijffel aen,
Indien dat wy van herten maer
Van ‘t quaed af willen staen,
| |
[pagina 68]
| |
En zegge al het oud’ adieu,
En doen na Gods gebod
Wel gy die ‘t al kond maken nieuw
Geeft ons dit zalig lot.
Leert Sterve. |
|