Dichters van morgen. Een bloemlezing uit de poëzie van jonge dichters

[p. 45]

Negerhymne

in negers zijn wijde geluiden
en achter hun donkere huiden stromen
de donkere heimwee-stemmen
hoe zullen wij ooit ten volle de dromen
van snikkende saxofonen
beminnen de liederen die als meerminnen
uit vloeden naar boven geheven hun
kleine gezichten staan hoog
en schoon boven water te beven ze
lachen maar land bereiken ze niet
hoe zullen wij ooit ten volle de tonen
van snikkende saxofonen
beminnen want in negers zijn nauwe
kanalen van heimwee verbonden
aan moeders die hen uit schalen
van eenvoud lieten eten
hoe zullen wij ooit ten volle de tonen
van snikkende saxofonen beminnen
en de blinkende ogen die daarboven staren
of de jaren wegvielen in zielen
van negers zijn wijde geluiden en achter
hun donkere huiden stromen de dromen
van heimwee en deinen de zee uit
op boten