Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende
(1686)–Daniel Bellemans–
AuteursrechtvrijStemme: Wat dunckt u van de kale jonckers.TOt u Heer JESU, Heer der Heeren,
Myns zielens soetsten Bruydegom
| |
[pagina 133]
| |
Tot u alleen wil ick my keeren,
En volgen als de Sonne-blom,
O Sone Godts! myn Sonn' en klaerheydt,
O JESU leven, wegh, en waerheydt
Maeckt uwen geest aen my gemeen;
O Godt besit myn hert alleen,
2. Als Martha was met veel bekommert,
Hoe dat sy u tracteren sou,
Als sy met sorgh was over-lommert,
Hebdy gesproken tot die vrouw:
Hoe sorghdy soo voor de genoode,
Een saeck en isser maer van noode;
Die een saeck is't Dryvuldigh een,
O Godt besit myn hert alleen.
3. Al hadd' den Grooten Alexander
d'Heel'wereldt onder sijn gebiedt;
Hy socht al even-wel een ander,
Een' wereldt en versaeyt hem niet:
| |
[pagina 134]
| |
In Godt die't alles heeft geschapen
Is alle vreught alleen te rapen,
In Godt is rust, en elders geen,
O Godt besit myn hert alleen.
4. Al heeft de wereldt veel schoon perels,
Al schynt sy ryck schoon en alleert;
Nochtans den ronden bol des werelds,
En vult den dry-hoeck niet van't hert,
't Dry kantigh hert wenscht onverduldigh
Naer Godt die een is en Dryvuldigh,
De wereldt is voor't hert te kleen,
O Godt besit myn hert alleen.
5. O Heer ghy hebt mijn ziel' geschapen.
En naer uw' eygen beeldt gemaeckt,
Soud' ick dan elder vreught in rapen,
Soud' ick met schepsels sijn vermaeckt
Kan ick beeldt Godts contenteren
Met s'wereldts beelden die passeren,
| |
[pagina 135]
| |
Neen Schepper neen, Verlosser neen,
O Godt besit myn hert alleen.
6. De vreught die ick oyt hebb'genoten
In dit ellendigh tranen dal,
Is als den stroom voor by geschoten,
't Was eenen droom, 't was niet met al,
Den draf en kost geen hert versaden,
Doet den verloren Soon genaden;
Mits ick myn ydel vreught beween,
O Heer besit myn hert alleen.
7. Al wat hier is, duert luttel uren,
De wereldt is verganckelijck,
Geen vreught en kan hier altydt dueren,
Maer ghy ô Heer blyft eeuwelyck
Geen wereldt en kan my vermaken,
Leet uwen troost tot my genaken,
En sincken tot myn innigh been,
O Godt besit myn hert alleen.
| |
[pagina 136]
| |
8. Dit leven is een pelgrimagie.
Een herbergh voor den passant,
't Is eenen door gangh, een passagie
Van hier, naer't Hemels Vader-landt;
't Vind' onderwegen schoon landouwen,
Om te gebruycken, niet om t'houwen:
'k En hebb'de wereldt maer te leen.
O Godt besit mijn hert alleen.
9. Myn hertjens onrust staet in roeren,
Mijn liefde dat is my gewicht.
Al waer my dit gewicht gaet voeren.
Daer naer stier ick mijn aen-gesicht,
Mijn hert soeckt rust op alle kusten,
Tot dat't in Godt sal eeuwigh rusten:
In sijnen center rust den steen,
O Godt besit myn hert alleen.
10. De wereldt en is niet met alleen,
Als ydelheydt der ydelheydt;
| |
[pagina 137]
| |
Maer ghy ô Schepper van ons allen,
Ghy zyt alleen myn saligheydt:
Ick wil myn' saligheydt beherten,
'k Schenck u mijn hert uyt ganscher herten,
En mits ick dit van herten meen,
O Godt besit mijn hert alleen.
|
|