Den lieffelycken paradys-vogel tot Godt om hoogh vlieghende
(1686)–Daniel Bellemans–
AuteursrechtvrijStemme: Des nachts als 't niemandt siet.DIe heeft de broose min,
Der loose wereldt in,
Dat s'u terstont verdriet,
Soo ghy haer langh geniet,
Het korsten deel van 't jaer,
Is d'aengename Lent,
De Lent is lief en raer,
Om d[a]t sy haestigh endt.
2. Thoont my een weldigh man
Die uyt een volle kan,
Ghedurigh Nectar drinck,
Die singht en springt dat klinckt
Soo thoon ick u een swijn,
Dat met den vollen balgh,
Van dien soeten reyn,
Ghedurigh steckt de walgh,
3. 't Melodieus musieck,
Maeckt ons melancolieck,
Wanneer men dien sangh,
Wilt hooren daghen langh,
Als 't muysken eet te veel,
Braeckt sy de spijs weer uyt.
| |
[pagina 26]
| |
Dan smaeckt haer t' soetste meel
Als gal en ratte-kruyt.
4. Te groote soetigheydt,
En te veel vettigheydt,
Veroorsaeckt bitter gal,
Het soet verleet ons al,
Te langhe vrolijckheydt,
Verdriet haest aen't gemoet,
De vreught die ons verblijdt,
Moet wesen kort en goet.
5. Maer JESUS soete min,
Verheught ons hert en sin,
Uw' liefde lieven Heer,
Verblijdt ons meer en meer,
Ja hoe ick meerder smaeck,
Uw' lieve soetigheydt,
Hoe ick my meer vermaeck,
Hoe ghy my meer verblijdt.
6. Die weten altemael,
Die in des Hemels Sael,
Die in des Hemels plijn,
In vreught verdroncken zijn
De beke van wellust,
Die de stadt Godts verblijdt,
Baert altijdt nieuwen lust,
En nieuwe vrolijckheydt.
|
|