|
| |
| |
| |
Godt alleen.
Stemme: VVat dunckt u van die kale Ionckers.
TOt u Heer Jesu, Heer der Heeren,
Myns Zielens soetsten Bruydegom,
Tot u alleen wil ick my keeren,
En volghen als de Sonne-blom;
O Sone Godts! myn' Sonn' en klaerheydt,
O Jesu Leven, Wegh, en Waerheydt,
Maeckt uwen Gheest aen my ghemeen;
O Godt besit myn hert' alleen.
2.
Als Martha was met veel becommert,
Hoe dat sy u tracteren souw,
Als sy met sorgh was over-lommert,
Hebdy ghesproken tot die Vrouw:
Hoe sorghdy soo voor de Ghenoode,
Een' saeck en isser maer van-noode;
| |
| |
Die een' saeck is 't Dryvuldigh een,
O Godt besit myn hert' alleen.
3.
Al hadd' den Grooten Alexander
D'heel' Wereldt onder syn ghebiedt;
Hy socht al even-wel een ander,
Een' Wereldt en versaeyt hem niet:
In Godt die 't alles heeft gheschapen
Is alle vreught alleen te rapen,
In Godt is ruft, en elders gheen,
O Godt besit myn hert' alleen.
4.
Al heeft de Wereldt veel schoon Perels,
Al schynt sy ryck schoon en allert;
Nochtans den ronden bol des Wereldts,
En vult den dry-hoeck niet van 't hert,
't Dry-kantigh hert wenscht onverduldigh
Naer Godt, die een is en Dryvuldigh,
De Wereldt is voor 't hert te kleen,
O Godt besit myn hert' alleen.
| |
| |
[5.]
O Heer ghy hebt myn' Ziel' gheschapen,
En naer uw' eyghen Beeldt ghemaeckt,
Soud' ick dan elders vreught in rapen,
Soud' ick met Schepsels zyn vermaeckt?
Kan ick het Beeldt Godts contenteren
Met 's Wereldts Beelden die passeren?
Neen Schepper neen, Verlosser neen,
O Godt besit myn hert' alleen.
6.
De vreught die ick oyt hebb' ghenoten
In dit ellendigh tranen-dal,
Is als den stroom voor-by gheschoten,
't Was eenen droom, 't was niet-met-al,
Den draf en kost gheen hert versaden,
Doet den verloren Soon ghenaden;
Mits ick myn ydel vreught beween,
O Heer besit myn hert' alleen.
7.
Al wat hier is, duert luttel uren,
De Wereldt is verganckelyck,
| |
| |
Gheen vreught en kan hier altydt dueren,
Maer ghy ô Heer blyft eeuwelyck:
Gheen Wereldt en kan my vermaken,
Laet uwen troost tot my ghenaken,
En sincken tot myn innigh been;
O Godt besit myn hert' alleen.
8.
Dit leven is een pelgrimagie,
Een' Herrebergh voor den passant,
't Is eenen door-gangh, een passagie
Van hier, naer 't Hemels Vader-landt;
'k Vind' onder weghen schoon' Landouwen,
Om te ghebruycken, niet om t'houwen:
'k En hebb' de Wereldt maer te leen,
O Godt besit myn hert' alleen.
9.
Myn hertens onrust staet in roeren,
Myn' liefde dat is my ghewicht,
Al-waer my dit ghewicht gaet voeren,
Daer naer stier ick myn aenghesicht;
| |
| |
Myn hert soeckt rust op alle kusten,
Tot dat 't in Godt sal eeuwigh rusten:
In synen center rust den steen,
O Godt besit myn hert' alleen.
10.
De Wereldt en is niet met-allen,
Als ydelheydt der ydelheydt;
Maer ghy ô Schepper van ons allen,
Ghy zyt alleen myn' Saligheydt;
Ick wil myn' Saligheydt beherten,
'k Schenck u myn hert uyt ganscher herten,
En mits ick dit van herten meen,
O Godt besit myn hert' alleen.
|
|
Auteursrechtvrij