Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

De moerbeitoppen ruischten.

‘De moerbeitoppen ruischten;’

God ging voorbij;

Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,

En sprak tot mij;

Sprak tot mij in den stillen,

Den stillen nacht;

Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,

Verdreef hij zacht.

Hij liet zijn vrede dalen

Op ziel en zin;

'k Voelde in zijn vaderarmen
Mij koestren en beschermen,

En sluimerde in.

Den morgen, die mij wekte

Begroette ik blij.

Ik had zoo zacht geslapen,
En Gij, mijn Schild en Wapen,

Waart nog nabij.