Den Cleefschen Pegasus

Tot Loff Vande Doorluchtige Hoogh-Gebooren Princesse van Orangien, Princesse Albertina Agnesina, Gemalinne van den Doorluchtigen Prince, Prince Wilhelmus Fredericus Prince van Nassaue, &c.

O Schoone Vorstinne,
die ik beminne,
Met hert en ziel,
Ick kan niet toone,
Hoe soet en schoone,
Ghy my beviel.

[fol. D2v]

 

'k dacht 't is geen wonder,

 

Prins Wilhelm onder,

 

Princessen veel,

 

U Hoogh ghebooren,

 

Heeft uyt vercooren,

 

Voor syn Echt deel.

 

Niet langh geleden,

 

Soo ginck ick treden

 

In u voor-zael,

 

daer myn ontmoete,

 

U stem seer soete,

 

Als d'Nachtegael.

 

Daer op ick dachte,

 

dat alle crachte,

 

Melpomenee.

 

U dede dwingen,

 

Om schoon te singen,

 

Met vreughde mee.

 

Maer noch veel meere,

 

Was 'k vrolick seere,

 

Van u by syn,

 

'k Dacht in myn herte,

 

'k Com nu uyt smerte,

 

En alle pyn.

 

Dit is na't leven,

 

Geheel geschreven,

 

'k Bid neemt dit aen,

 

'k Hebt niet in boecken,

 

Heel op gaen soecken,

 

Als seydt Heer Spaen.

 

d' Heer Pellens mede

 

Quam oock ter stede

 

Met d' Keur-Vorst siet,

 

Waer van dien Heere,

 

Veel groote eere,

 

doen is gheschiet.

 

Doen 'k had de eere,

 

den Keur-Vorst seere

 

Aen my beval,

 

Het mochte wesen,

 

'k Soud noch eens lesen,

 

de Veersen al.

 

O g'luckich dage,

 

Wanneer ick sage,

 

Soo dry by een,

 

Die wensten blijde

 

dat geene tijde,

 

Haer mochte schee'n.

 

Want d'Keur-Vorstinne,

 

U hert'lijck minne,

 

End' Keur-Vorst mee,

 

Waer door ghy t'same,

 

Geheel bequame,

 

Leeft in goe vree.

 

Ick bid Vorstinne,

 

Neemt dit uyt minne,

 

Van my doch an,

 

U hooge naeme,

 

Ick niet bequame,

 

Uytschrijven kan

 

Noch moet myn penne,

 

Hier meed' bekenne,

 

Hoe MeVrouw Loo,

 

U Hoof meest'rinne,

 

dient' trouw met minne,

 

Hoorden ick soo.

 

Ick had de Eere,

 

Van te verkeere,

 

Met haer persoon,

 

Daer ick bevonde,

 

Haer goede gronde,

 

Tot u ô schoon.

[fol. D3r]

 

Ick hoop eer langhe,

 

Myn geest t'ontfangen,

 

Beter bereydt,

 

Om te doen blycken,

 

Aen yegelijcken,

 

U schoonicheyt.

 

Waer meed 'k sal toone,

 

By my te woone,

 

Met mijne pen,

 

U hooge minne,

 

O schoon Vorstinne,

 

Ick wel beken.

Dit is ghemaeckt dien eygen dagh,
Als men den Keur-vorst reysen sagh,
Van Cleve naer het Hoff Berlijn,
Daer hy doen noodich moste syn.

Den 26. Septemb. 1652.