De zangvogeltjes. Deel 4

(ca. 1890)–Franz Abt– rechtenstatus


13. Onze Duinen. Krachtig. Huber. 1. On - ze dui - nen schaarden zich ten te - gen-weer: De o - ce - aan, be - dwongen, bleef geen meester meer. 2. On - ze dui - nen lok - ken tot ge - nie - ten uit, Wie voor 't schoon der schepping oog en hart ontsluit. 3. On - ze dui - nen roe - pen, waar we hen be - treên, Glo - rie - rij - ke schimmen uit het lang verleên.
[pagina 20]
1. 't Land, zijn macht ont-wor-steld, voelt zich vrij en blij, En beheerscht den mees-ter door zijn koopvaar - dij. En be-heerscht den mees-ter door zijn koopvaardij. 2. 't Groen der zee, be - sche - nen door de mor - gen - zon, Vloeit in 't blauw des he - mels aan den ho - ri - zon. Vloeit in 't blauw des he-mels aan den ho - ri - zon. 3. 't Hollandsch hart klopt fier - der, 't voelt zich niet ont - aard, En ont-gloeid tot da - den, d'achtbren va-dren waard. En ont - gloeid tot da-den, d'achtbren va-dren waard.