Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Dirk Mentz]

MENTZ (Dirk), geboren te Utrecht in 1781 van burgerouders, verstrekte hij de fundatie van Renswoude aldaar, in welke hij, bij het vroegtijdig gemis hunner zorgen, wegens eenen bijzonderen aanleg voor de wiskundige wetenschappen werd geplaatst, weldra en achtervolgens meer en meer tot eer. Reeds in 1802 werd bij door het departementaal bestuur 's lands van Utrecht, en in 1804 door het hof van justitie van Holland als landmeter aangesteld en geadmitteerd. In 1806 werd hij opziener bij de Mydrechtsche droogmakerij, in 1808 adsistent landmeter van het koningrijk Holland, bij keizerlijk decreet van 2 Febr. 1811 gewoon ingenieur en bij dat van 12 Maart daaraanvolgenden ingenieur der 1^e klasse, in 1813 fungerend hoofd-ingenieur in het departement van de Zuiderzee, in 1816 hoofd-ingenieur der 2^e klasse over Noord-Holland en Utrecht, in 1823 hoofd-ingenieur der 1^e klasse, in 1829 inspecteur van

het 2^e waterstaats-district des Rijks, bevattende de provincien Friesland, Noord- en Zuid-holland, Utrecht en Zeeland.

In 1823 werd hem door de Hollandsche Maatschappij van Wetenschappen te Haarlem de gouden eereprijs, eene door Z.M. bepaalde premie, en het lidmaatschap toegewezen voor eene verhandeling over de afdamming van het IJ. In 1826 werd hij lid van het Bataafsch genootschap van proefondervindelijke wijsbegeerte te Rotterdam; voorts lid van de 1^e klasse van het Kon. Ned. Instituut, en van het provinciaal Utr. genootschap. Z.M. benoemde hem in 1834 tot ridder der orde van den Nederl. Leeuw, en schonk hem in 1843 een bijzonder blijk zijner gunst. Hij overleed te 's Hage 23 Febr. 1847.

Zie Konst- en Letterb. 1847, D. I. bl. 193 volgg.; Verslag der vergad. van het Prov. Utr. Genoots.; Verslag van de alg. vergad. van het Kon. Ned. Inst. 1847; Kron. v.h. Hist. Genoots. D. III. bl. 111, 112, 127.