Het vrolyke landmeysje, zingende in de polder der blyschap

Lof van het boeren-leven.

Wys: Laaftmaal als ik in 't Mei-Saizoen.

Wat is het Boeren Leven zoet!

Hoe bly op 't stille Land,

Of schoon hy altoos werken moet,

't Zy dat hy poot of plaat',

Of hooit of koren zaait,

Of ploeg', of egg', of maait

Of 't nuttig Vee ter Weiden jaagt,

Daar hy zyn roem op dr... aagt.

Daar hy zyn noem op draagt.

In al dit werk toont hy zyn vreugd,

Van 's morgens, als de dag,

Eerst aanbreekt, en zyn oog verheugt,

Eer men nog 't Zonlicht zag,

Tot dat het niet meer straalt,

[p. 15]

 

En aan de Westkim daak;

 

Dan geeft een korte slaap hem rust,

 

En 's morgens nieuwen lu...st.

 

En 's morgens nieuwen lust.

 

 

 

Heeft hy zyn Schuuren volgelaên,

 

Als de Oogst gezegend is,

 

Dan ziet hy zynen wensch voldaan;

 

Met blyde erkentenis,

 

Gulbartig, zonder kunst,

 

Looft hy des Hemels gunst,

 

Die hem bedeeld met overvloed

 

Bevrydt voor tegenspoe...d.

 

Bevrydt voor tegenspoed.

 

Of 't Zomer, dan of 't Winter zy,

 

Hy vindt zyn Werk altyd,

 

En weet in ieder Jaargety

 

Hoe hy zyn dagen slyt.

 

Geen zorg die hem bezwaart.

 

Hy stookt zyn eigen Haard,

 

En praat met Huisgezin of Buur,

 

Des Winters by het vu...ur

 

Des Winters by het vuur.

 

Zo leeft de Boer op 't Land en weet

 

Van komer noch verdriet,

[p. 16]

 

Hy werkt, hy ploegt, hy zwoegt, zweet;

 

Maar kent de kwelling niet

 

Van een ontrust gemoed,

 

Dat Staat of Winzucht voedt,

 

Of onder 't Juk der Armoê zwoegt.

 

De Boer leeft best ver...noegt.

 

De Boer leeft best vernoegd.

EINDE.