Het vrolyk Keesje in de verdrukking

[p. A2r]

Op der patriotten scheldnaam Kees.

Kan op een bekende Wys gezongen worden.

Wierd ooit een Volk door Heldendaden,
Met Eere-Namen overladen,

Verëerd, en na haar dood gekroond;

Gewis het zyn de Patriotten;
Een Sterv'ling mooge hier mee spotten,

Zy worden naar waardy beloond,

[p. A2v]

 

Men noemt ons Keezen, juicht Bataven!

 

Dien Eer Naam droeg weleer - een braven,

 

^(†) Nu zaal'gen, Man te Casareen....

 

Den Hoofdman der Romeinsche bende,

 

Die ook 't gebruik der Wapens kende,

 

Als Romen's Vryheid wierd bestreên.

 

 

 

En ziet men af op later Eeuwen,

 

Dan hoort men onder 't pyntuig schreeuwen,

 

^(*) ‘Ik was en bleef myn Plicht getrouw;

 

Ruk vry 't gemarteld Lyf aan stukken,

 

Nooit zal 't vervloekt Geweld gelukken,

 

Dat Onschuld - schuld bekennen zou.

 

 

 

^(§) Een derde Kees in onze dagen,

 

Daar hy zyn leven zag belagen,

 

Acht zelfs zyn Moorders meêly waardt,

 

En tot deszelfs behoud gedreven,

 

Smeekt hy om zyn Vervolgers leven,

 

Zo Godlyk is der Keezen aard.

(†) Cornelis de Hoofdman over hondert.

(*) Cornelis de Wit.

(§) Cornelis de Gyzelaar.

[p. A3r]

 

Van daar misschien den Naam der Honden,

 

Thans Kees genaamd en trouw bevonden,

 

Den Patriotten aangesmeert;

 

Hun Kees genaamd; ô wat vergelding!

 

Hoe maak ik best myn Kees-broer's melding,

 

Den naam waar mee wy zyn verëert.

 

 

 

Een Kees-Hond wakend' in zyn Woning,

 

Vreest daar geen ander Heer of Kooing,

 

Dan die hem zelf heeft opgevoedt;

 

Die zich als Huisbaas wil verschuilen,

 

Voor Doggen met Berlynsche muilen,

 

Zo heet op Neêrlands Keezen bloed.

 

 

 

Zo eerdt een eerlyk Vaderlander,

 

Om dood nog leven ook geen ander

 

Dan die hem by zyn Recht bewaart;

 

Hy haat - die met gehuurde Knegten,

 

De zuiv're Onschuld dorst bevegten,

 

En zendt zyn klagten Hemelvaart.

 

 

 

Een Kees-Hond wordt by zagt behandelt,

 

Wanneer hy vry den straat bewandelt,

 

Is vriendlyk, streeld en kwispelstaart;

[p. A3v]

 

Maar wil men hem zyn buit ontwringen,

 

Hy byt op 't punt der staale klingen,

 

Van Vaêr of Grootvaêr niet ontaard.

 

 

 

Een Patriot ontslaakt van banden,

 

Heeft ook zyn Vaderlandsche handen,

 

Gereed tot trouw en Broeder - min;

 

Maar wil men door Geweld of Listen,

 

Zyn Burger Eigendom betwisten,

 

Treedt hy vol moed het strydperk in.

 

 

 

En wordt een Kees-Hond vast gebonden,

 

Als hy zich wreekt aan andere Honden,

 

Hy gaat al grimmend in zyn kot:

 

Hy wagt zyn tyd, en los gebroken,

 

Geeft hy, in gramschap fel ontstoken,

 

Zyn Haaters 't welverdiende lot.

 

 

 

Maar wordt de roede eens afgeslagen,

 

Komt eens de zon der Vryheid dagen,

 

Door kimmen van een driest geweld;

 

Een enk'le straal doet hem herleven,

 

En leerdt de Dwangzucht voor hem beven,

 

Als hy zich in zyn Recht hersteld.

[p. A4r]

 

Roept dan vry, Muiters: Keezen, Keezen;

 

't Zal altoos ons een Eer-naam wezen;

 

't Is beter Kees, dan Raaf of Zwyn,

 

Denk aan de Spreuk: het kan verkeeren,

 

Dan zal men u met nadruk leeren,

 

Wat PATRIOTSCHE KEEZEN zyn