De vrolyke Amerikaan

[p. 12]

Verwyt en beede aan Rozelyn.

Stem: Poliphemus aan de Strande.

1.

IS u schoonheid dan gegeven,
ô! Myn Leeven,
Om myn Moorderes te zyn?
't Schynt zo: Rozelyn verheugt zig
En vervreugt zig
In myn ongeneesb're pyn.

2.

Ongeneesbaar, niet te blussen,
Als met kussen
Van uw lang benyde mond:
Niet te blussen nog geneezen,
Als voor deezen,
Met een Lonkje t'aller stond.

3.

Nu myn Liefde word wat ouder,
Word gy kouder
En gy weigert zelf uw oog
Hebt gy haar door uw bekooren
Eerst geboren?
Dat zy leeve, nu gedoog.

[p. 13]

 

4.

 

Hoe versmacht en buiten weezen

 

Te geneezen

 

Is nochtans myn Minnesmart.

 

Wilt gy, Zoetert, maar gedogen,

 

Dat uw oogen

 

Straalen door uw mond in 't hart.

 

5.

 

Wat geneezen! adem haalen

 

Is dat draalen

 

Slechts, voor myn gewisse dood.

 

Echter laat ze my verwerven!

 

'k Wil wel sterven,

 

Mag ik sterven in uw schoot.

 

6.

 

Ach! die kleine uitstel poosjes

 

Die de Roosjes

 

Geven van uw lip en kaak;

 

Schoon zy maar een wyltje duuren,

 

't Aller uuren

 

Zyn my een volmaakt vermaak.

 

7.

 

'k Voel myn Zieltjen, ondertussen

 

Dat wy kussen,

 

Op den oever van uw Lip:

[p. 14]

 

Wyl ik van u niet kan leven,

 

Wil my geven

 

Vryheid, dat het binnen slip.

 

8.

 

Of vergun aan 't Minnezieltje,

 

Dat uw Zieltje

 

Zy gesmolten in myn Ziel.

 

Goden Minnen niet zo kragtig,

 

Schoon vrymachtig

 

Als daar zo de Liefde viel!