|
| |
Een Nieuw Lied.
Sa jonge Dogters ik nooy u ten dis,
Al die wil hooren wat zottigheid is,
Simpel Martyntje en Mie de Zottin,
Veel die verdrinken door dwaasheid en min,
Zy stellen hun zinnen tot paaren,
Van twintig of minder van jaaren,
Zommige zien naar conditie of staat,
Zyn ze bedroogen dan is het te laat.
Lest eens een Dogter heel hups en geland
Groot in gestalte maar klein van verstand.
Schoon dat haar Carel een Weewenaar vryd,
Hy had vier Kinders verschillig van tyd,
Daar liet zy haar zinnen op vallen,
Men zouder mee spotten en mallen,
Dan ging zy vraagen haar Moeder consent
Zyn hier nog grooter Zottinnens omtrent.
| |
| |
Hebt gy myn Dogter het trouwen in ’t sin,
Waar zyn u woorden gy malle Zottin,
Die my beloofden zoo lang als ik leef,
Zaamen te blyven als Dogter en Wees,
En dat myn het meest doed spyten,
Ik moet het myn Dogter u weyten,
Dat ik zo meenig fortuin heb ontzeid,
Om u gelaate nu ben ik het kwyt.
Moeder dat is in myn jonkheid geschied;
Want ik en kende de Waereld nog niet,
Had my het Carel nog eerder gevraagd,
Zonder te liegen ik had het gewaagt,
Zyn liefde is niet te vergeeten,
Al heeft hy twee Vrouwen versleten;
Moeder hy is zoo een deuggelyk Man,
Al zyn gebuuren die spreeken daar van.
Heeft hy nog Kinders myn Dogter Flippien,
Jaa myn Mameerke zoo heb ik gezien,
Een van Corneli en drie van zyn Kaat,
Moeder zyn Huys is van alles in staat,
Soo van Koper Meubels en Kleeren,
Myn Dogter wat zult gy nog leeren,
Komt ‘er na deeze een woord of gekyf,
Dan krygt gy kinders en Vent op het lyf:
Moeder zyn Kinders zyn wel gemanierd,
Hy heeft ze in alle goe deugden bestiert,
Kom ik by Drieske Catoke of Wan,
Po[...] en kussen dat heb ik daar van,
En Carel die zal my beminnen,
| |
| |
Uit al zyn krachten en zinnen,
‘k Ben in zyn oogen een Engel in schyn,
Moeder wy zullen goed Houwelyk zyn.
Gaat uit myn oogen gy dwaaze Marot,
Zyt gy betooverd of word gy dan zot,
Dat gy wil trouwe een Man zoo als hy,
Zyn eerste Dogter is ouder als gy,
Die zal zoo een Moeder niet spaaren,
En d’andere wat minder van jaaren:
Wyten op ’t lest u weinige dank,
Het is de moode en s’Waereldsche gank.
Moeder myn liefde en min is te groot?
Hem te verlaaten ik was liever dood:
Dogter ik heb uwe zin al verstaan,
Neemt schoone Carel en vang ‘er mee aan,
Maar wagt u van komen te klaagen,
Ik zal u ten Huizen uitjaagen,
Gy die gaat zoeken u eigen verdriet,
Niemand geloove voor dat gy het ziet.
Min als acht dagen Flippien word de Bruid
Kwalyk zes weeken de klucht die valt uit,
Om dat de kinders niet g’hoorzaam en zyn
Eerst met de groote en dan met de klyn;
Zy wou van haar Bakhuis wat ruure,
Daar kreeg zotte Carel zyn kuure,
Naar de Botailje Flippien tot haar kruis,
Zy liep genommert by Moeder naar huis.
Dogter daar zyn nu de woorden van myn
Moeder ik sprak maar een woord twee of dry
| |
| |
Ik wier voor eerste de kap afgescheurt,
’t Is gister avond in donker gebeurt,
Ik meende myn tegen te weeren,
Maar krabbe dat deed ik niet geeren,
Moeder het had ‘er dan anders bestaan,
My was het besten aan ’t loopen te gaan
Heeft schoone Carel u zoo gepalleert,
Neus en u oogen zyn fraai gemasqueert,
‘k Heb in myn leven geen schoonder gezien
Gy kunt niet klaagen myn dogter Flippien
Mameerken ik kander niet tegen,
Ik heb het onnozel gekregen,
Eerst gaf de dogter myn Trekmuts een scheur,
En dan stond Carel zyn kinders nog veur.
Dogter al had gy nog meer als het is
Hier te vernachten u meening is mis,
Gaat nu by Carel gy hebt hem getrouwt,
’t Zyn zotte Moeders die dogters aanhout,
Zoo moeten die Dogters al vaaren,
Die met een Weewenaar paaren,
Trouwt dan nog liever een Jonkman van ’t stuk,
Adieu Flippientjen ik wensch u geluk.
|
|
Auteursrechtvrij