Distel-Blom,
Refereyn, Op den Regel,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
NAer God den mensch oprecht, gestelt heeft int lust hof,
Gaf hem een vast bevel daer niet te treden of,
Of anders soude hy met den doot zijn gesmeten,
Maer eylacy Adam, sijnde van aerd en stof,
Heeft door het Serpents list Gods gebod haest vergeten,
't Welck heeft in hem en ons gebrocht nijt ende haet
Om dat de Adam ginck also van de vrucht eten,
Sulcx konde Kain sel, als oock den Iudas weten,
Den een sijn broeder doot, d'ander sijn Heer verraet,
Was dat den goeden wil oock niet gevolcht in't quaet:
Dus soude yder mensch wel blijven een misdader,
So Christi bloet ons niet reyn maeckte 't onser baet,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
't Is God die in ons werckt den wille tot het goet,
En volbrenget altijt, naer sijn behagen soet,
Gelijck ons Paulus leert, door Godes Geest gedreven,
Dat niemant 's Heeren wil oprechtelicke weet,
Of moet hem werden eerst van Gods geest zijn gegeven,
Om in soet heyligheyt soo met Christum te leven,
Alsoo niemant bequaem van sich selfs, ja niet een
Om eenich goet te doen, ter eere Gods verheven,
Maer dees' onse bequaemheyt komt uyt God alleen,
Datmen in Christum roemt, en bouwt op den hoeck-steen:
Want hy is de Fonteyn, 't levens springende Ader,
Dat oprecht Hemels broot, 't welck ons siel spijst gemeen,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
| |
Christus die is den wech, seght hy en de waerheyt,
En 't leven die de mensch in alle waerheyt leyt,
Want sonder hem niemant kan tot den Vader treden,
Hy roeptse al gelijck, alsoo de Schrift uytbreyt,
Die hier de sijne zijn, al in dit dal beneden,
Daerom hy ernstelijck sijn Vader heeft gebeden,
Dat niet eene van die en kan verlooren gaen,
Want hy alleen voor haer aen dat kruys heeft geleden,
Die sijn Vader hem gaf heeft hy genomen aen,
En geeftse sijnen geest, en wille te verstaen
In hare herten soet, van deucht hy een versader
Dus niemant hem beroemt die hier wel heeft gedaen,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
Want Paulus klaerlijck seght, niemant hem selven roemt
Van ware heyligheyt dat van de Heere komt,
Alsoo des menschen doen ydelheyt is by desen,
Die op sijn heyligh werck staet is alree verdoemt,
Gelijck de Phariseen, in hooghmoet opgeresen,
Maer Paulus die heeft hem met danckbaerheyt bewesen,
Doen hy gedreven wiert vant goet tot de ondeucht,
En loofde God daer voor, dat 't beste deel gepresen
In hem selven keeck naer een ander wech met vreucht:
Soo dede Stephanus in Christum seer verheucht,
Om dat hy in sijn doot sijn troost was en berader,
So elck een lesen mach, so oud als jonge jeucht,
't Is 't werck van Godes geest, te roepen Abba Vader.
't Best is goet.
|
|
Auteursrechtvrij