Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen

[fol. Aa2r]

Refereyn Van vier seventhien Regels,
op den Regel als volght.

ICk mach wel huylen als een Ionckvrouwe met tranen⁺
Die eenen sack aentreckt, om haren Bruydegom
En als een Weduwe, die in 's werelts loopbanen
Dach en nacht sit en schreyt, om dat het soet vermanen
Mijn soete Bruydt van sonden niet doet keeren om,⁺
Want mijn herte bedroeft, en mijn mond bekans stom
Over d'ellendicheydt die ick hier moet aenschouwen,
In dit beloofde Landt, gelijck als in t' Pausdom,.
Dat mijn Kind'ren deurgaens in liefde soo verflouwen;
Ick schickte my tot rust, ja sonder misvertrouwen,
Door mijn vredigh bestant, voor den tijdt van twaelf jaer,
Doch men siet anders niet dan kerven ende houwen,
Om den Orangien Boom heel uyt te dempen gaer,
Is dat vreede gesocht? Maer niet als Loth eenpaer,
Die met sijn Huysgesin, en Noach met sijn Soonen,
Die in oprechtigheydt, Godts Gebodt volghden naer.
Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.

Mijns herten vreuchde neemt als nu ter tijdt een ende,⁺

En mijne rey en wordt in een wee-clage verkeert;
Och Heere siet doch hoe ick ligh in swaer ellende!
Van wee mijn herte slaet, waer ick my keer of wende,
Ben deurgaens seer bedroeft, buyten heeft my het sweert
Der Spaensche tieranny, 't welck grootelicx my deert
In 't huys wil my de doodt tot een Weduwe maken,⁺
Binnen haer mueren wijt haren mont op geweert,
Van beneden in 't huys tot boven op de daken⁺
Meenen de soete Bruydt te branden en te blaken,
In mijn Paleysen schoon rust een onstuymich windt⁺
Der oneenigheydt, en een groot vyer op het baken,
Dat nu rontomme blinckt, of mijn volck soo gesint,⁺
Ware tot vyers verderf en 't selve soo bemint,
Daer tegen segh ick neen, Godts volck niet om verschoonen
Dienen haer Vader vroom als een gehoorsaem kindt.
Geluckigh is het Landt daer sulcke Volck'ren woonen.

+ Ioel Cap.1.vers.7.

+ Trens.v.2.

+ Trens.3.vers.15.

+ Trens.2.10.

+ Psalm.55.10.

+ Psalm.55.10.

+ Ezech.1.4.

[fol. Aa2v]

 

⁺Ick was voor desen als een Olijf-boom vol vruchten,

 

Dat yder over hem moest verwonderen seer,

 

Hoe sijn gingh alle dinck in mijn landt sonder duchten:

 

Maer nu eylaes! Hoe jammerlick magh elck suchten,

 

⁺Over den armen staet van dese landen teer,

 

Door des vyandts practijck, 't welck altijdt blijckt en meer;

 

Doe ick was stil en fijn, en hadde goede ruste,

 

Quam haest gedreven aen een groot onstuymich weer,

 

Die al mijn schoone vrucht door quade vyer uytbluste,

 

⁺Daer te vooren elck hert en ziel het lichaem kuste,

 

Maer zijn nu gantsch verdeylt om te verbreken meest

 

Mijn steeden groot en sterck, onder ander met luste

 

Waren in vreedens band verknocht met Godes geest,

 

Zijn nu des hoomoets vol om gaen ter Bruylofs-feest,

 

En des broodts eeten sal, soo men wel kan betoonen

 

Dat de Apostelen noyt en hebben soo geweest.

 

Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.

 

 

 

Beneffens dat mijn volck noch leeft in grove sonden,

 

Zijnder noch menschen nieuw, gesinde Leeraers fel

 

Die mijn verderven soeckt met haer Leer ongebonden:

 

Hoe wel hebben geleert d'Apostelen tijdt en stonden,

 

Van sulcke Leeraers snoot onder 't volck Israel,

 

Die haer verbinden vast aen den grooten Babel,

 

Stellent al in oproer by Burgers ende Boeren,

 

Door haer raetslagen vaslch gemaeckt met den duyvel,

 

Om sulcke tijranny van Ducdalf in te voeren,

 

Als Leeuw en Tijgers fel sy op de Schapen loeren:

 

Och! wat een jammer groot is dat in 't herte my

 

Datter soo veel in 't landt maken verwerde snoeren,

 

Hierom merckt noch op die mijne Schapen zijn,

 

Ghy vrome Herders trouw stellen voor Godts aenschijn

 

Lincken als sterren klaer door het eeuwigh bekroonen,

 

En met den Bruydegom drincken den klaren wijn,

 

Geluckigh is het Landt daer sulcke volck'ren woonen.

Zeger Moyaert.

't Best is goet.

+ Trens.1.12.

+ Ieremias.5.30.

+ Iob 3.10