Vlissings redens lust-hof, beplant met seer schoone en bequame oeffeningen
(1642)–Anoniem Vlissings Redens lust-hof– Auteursrechtvrij
[Folio L2r]
| |
Op de Vrage: Wat oeff'ningh is elck best, en nodighst voor't gemeen.
O Mensch ghy die noch leeft in dese Wereld snoot,
Verandert het gemoet van uwe sonden groot,
Gelijck als Abraham, wilt smorgens vroech op waecken
En dienen uwen Godt, die u vrijd van de doot,
Met een ned'rich gemoet, en wilt hem niet versaecken,
Op dat ghy naemaels int Hemelrijck meucht gheraecken,
En vergeselschapt zijn met Godes Engh'len claer:
d' Onuytspreeckelicke vreucht sal daer elck eene maken,
Die noyt oor heeft ghehoort, noch quam int Hert eerbaer,
't Welck Godt bereyt heeft voor die Christum volgen naer:
Gelijck als Samuel, en David wel ghedachtigh
In sulcke Oeffeningh, laet u niet vallen swaer,
Met een verslaghen Geest te bidden Godt almachtigh:
Soo de Apost'len de'en, en waeren t'saem eendrachtigh
Vergadert inden naem van Godes Majesteyt,
Sulcx haer oock nodigh was, als t' Woort in haer wies crachtigh,
De waere Oeff'ningh van der Godtsaligheydt.
De sonde heeft op ons alle verdriet ghevracht,
Ellendigh' jammer en groote kranckheyt ghebracht,
De sotten hebben om haer Sonden veele plaghen.
Iermias den Propheet vanden Heer groot geacht,
Gingh den heyl'gen Geest met soete reden vraghen:
Waerom den Mensche soo bedroeft sy t'allen daghen?
En creegh tot een antwoort, dat den Mensche hier lijdt
Om sijne sonden snoot: Iermias riep met claghen,
O wee dat sy alsoo leven in Haet en Nijdt,
Bekeert doch haestelick van u sonden, 't is tijdt;
Of grooter plaghen sal de Heer over u bringhen,
Als ghy oyt hebt gehadt in dese Weereldt wijdt.
Dus bidt dat Godes Geest u Herte wil doordringen,
Met danckbaerheyt den Heer, in spelen of't int singhen:
Gelijck de Schriftuer ons van David claerlick seyd:
Wat oeffeningh is best, ick segh voor alle dingen
De waere Oeff'ningh van der Godtsalicheydt.
| |
[Folio L2v]
| |
In ware heylicheyt vyert den Sabaoth geheel,
Niet gelijck menich mensch stucx wijs en maer ten deel,
Oft anders wil Godt sijn oordeel op ons vellen,
Want hy selfs heylich is, prijst hem met stem en keel;
Dicht, Singht Lof-sangen soet sijn deuchden wilt vertellen
Naer nieuw Ierusalem, laet elck sijn aensicht stellen:
Gelijck als Christum doen sijn uyr ghecomen was,
Tot sijnen Vader gingh, en smaeckte d'anghst der Hellen
Om onse sonden groot, verraden van Iudas;
Gekoort, gebonden stijf, gebracht al tot Caiphas:
Alleen om onsent wil sulcken torment gheleden,
Die niemandt can sonder vertoeven ras,
Neemt geen uytstel, u tijdt veel beter te besteden,
Als ghy oyt hebt ghedaen, in oprechte Gebeden,
Met een voornemen goet, Godts eere soo verbreyt:
Dits nodighst voor 't ghemeen, ja op den dagh van heden
De waere oeff'ningh van der Godtsalicheydt.
Prince.
Een yeder doet zijn best om kostelijcken schat,
En draeft met arbeyt heen, naer de Hemelsche stadt,
Wiens mueren zijn bevrocht met schoone diamanten,
Constelijck afghebeelt met Peerlen inden padt,
Rontom heel fraey beset met lieflijcke planten:
Soo is dat Lust-hof schoon verciert aen alle canten,
Gelijck de Sonne claer sietmense blincken staen:
Daerom een yeder vliedt van Beelden ofte Santen
't Aenbidden, maer aenhoort 't soet lieflick vermaen,
Hoe vriendelijck elck een daer wert genomen aen.
Die vreed' hebben met Godt, ja met den Heer der Heeren,
Sal vande Bruydegom seer grooten loon ontfaen,
En sitten op Godts Throon met sijn Bruyd' triumpheeren;
Die soo in heyligheyt Godts deuchden gaet vermeeren,
En houden goede wacht, met Christum wel bereyt,
Want dit elck nodighst is van sonden af te keeren,
De waere oeff'ningh van der Godtsaligheydt.
Zeger Moyaert. 't Best is goet. |
|