Kalligrafie: een creatieve en stimulerende weg
In vergelijking met vele andere kunstvormen heeft kalligrafie een groot voordeel. Het basismateriaal is zeer summier en bestaat slechts uit papier en schrijfgerei in zijn diverse vormen. Daartoe hoort de ware toewijding in harmonie met het eigen ritme, de passie voor, en het voortdurend oefenen en bestuderen van de historische lettertypes. Stilaan zal dan de eigen gevoeligheid en de eigen stijl vorm krijgen in het geschreven woord. Elke kalligraaf neemt de volledige verantwoordelijkheid op zich voor hetgeen hij met zijn handen creërt; na jaren resulteert deze lange en soms moeilijke weg in een persoonlijke stijl.
Joke van den Brandt formuleert het graag als volgt: ‘Kalligrafie is eerst en vooral een houding, een levende stimulerende ervaring in volle evolutie voor wie ze beoefent. Bovendien is kalligrafie de samensmelting van verschillende factoren die op mekaar afgestemd zijn: het schrijfgerei (metalen pennen, veren, rietpennen, vulpennen, viltstiften) en het medium (inkt, plakkaatverf, kleurstof) tegenover het verstand (nadenken, zich herinneren, scheppen), de ogen (vakmanschap voor het herkennen van harmonie, gevoeligheid voor optische wetten) en handen (oefening, evenwicht, ritme en spontaneïteit).’
Het vraagt jaren om al deze elementen vlot te laten samengaan en het ritme, evenwicht en de aanwezigheid van contrasten die het succes van een kalligrafische compositie bepalen, te verwerven. Kalligrafie is niet zozeer het herontdekken van een weliswaar mooi verleden, maar eerder het beheersen van het ritme of het voorbeeld om uiteindelijk de hoge graad van gevoeligheid en beweeglijkheid in het eindprodukt te verkrijgen.