De Vlaemsche zanger

[p. 6]

De Geest van 't Vaderland.

Stem: La Colombe du Soldat.

De stem der pligt riep my naer verre landen;
'k Volg de eerevaen; zy wappert in de lucht!
Ik wil voor haer myn laetste bloed verpanden,
Op 't oorlogsveld krygt zy myn jongsten zucht.

Maer toch drukt my een diepe smarte neder
By 't denken aen den dierbren vadergrond;
Ligt zag ik nooit myn lieflyk dorpken weder,
Zoo God geen geest tot myn vertroosting zond.
Het is een geest van hellen glans omgeven;
Hy roept my toe: Verban al uw verdriet;
Geeft gy voor eene heilge zaek uw leven,
Het vaderland vergeet zyn helden niet.

Met ieder wolk die aen den blauwen hemel
Zich statig naer myn dierbaer Vlaendren spoedt,
Zendt ik uit 't midden van het krygsgewemel,
Myn liefste een kus, myn vaderland een groet.

Maer toch, enz.

Maer 'k hoor de trom, 't geschal der krygstrompetten,
Het zwaerd in d'hand, den kogel in 't geweer!
De vyand komt, wy zullen hem verpletten,
Of als een man, val ik op 't veld van eer.

Maer toch, enz.

B.