Venus minne-gifjens

[p. 11v]

[Myn schoon hoe dus alleen]

Op de Wyse: Questa dolce Serena.

1.

MYn schoon hoe dus alleen
Waer wild’ ghy heenn treen,
Sonder die, ick die bie // myn siele,
Tot uwen diens ghemeen,
Sal ick u arme slaaf
My niet buyghen om u gaaf
Die u lust // is syn rust // en u wille
Is al syn levens haaf.

2.

Kom gaen wy Veldwaerts in

’tSaem kuy’ren myn Goddin,
Siet het weer // nood ons seer // te vermaaken
En verheughen onse sin,
Ay! myn schoon treed wat aen
Wild’ doch niet blyven staen,
Want de lust // port de rust // te ghenaaken
Daer al ons weelden gaen.

3.

Hoe vaynsje soo u vreughd

Al even of u jeughd
Waer verkeert, en verheerd, door veul quaale
Maer Neen Goddin je meught
V houden groots en weert,
Ick weet doch wat u deert,
V vermoen // en u doen // is te maale
Verachten die u eert.

Ronsaeus.